In de gereputeerde Brusselse tennisclub Leopold, wordt donderdag het new look Snauwaert boven de doopvont gehouden. Het West-Vlaamse tennismerk groeide in de jaren zeventig en tachtig uit tot een heuse hype en was wereldwijd top. Ook tennislegendes als Vitas Geruilaitis of John McEnroe wilden alleen een racket van West-Vlaamse makelij. Ooit werden er in Roeselare 5.000 stuks per dag geproduceerd voor verkoop wereldwijd. In de tweede helft van de jaren tachtig, en na de dood van boegbeeld Karel Snauwaert, kwam de terugval. De opkomst van goedkoper en ander aanbod uit Azië, zorgde voor problemen. Snauwaert werd toen nog gedefamiliariseerd en kwam nog in andere handen terecht (City 7), maar tevergeefs. Een verhuis van de productie van Roeselare naar het goedkopere Portugal zorgde ook niet voor soelaas. In 1991 werd het bedrijf failliet verklaard. Deze week, precies een kwart eeuw later, volgt de wedergeboorte dankzij een groep Vlaamse investeerders die anonimiteit verkiezen. De familie Snauwaert zelf bleef afzijdig.
Het new look Snauwaert wil in een eerste fase op jaarbasis zo’n 5.000 rackets aan de man brengen in eigen land. Op korte termijn wordt een internationaal businessplan ontvouwd. Dit jaar rekent Snauwaert vooral op een sterke commerciële entente met Tennis Vlaanderen (de federatie) en zijn Waalse tegenhanger, en via die weg dus ook met honderden Belgische tennisclubs. De West-Vlaamse gewezen tennisprof Xavier Malisse zet zich als ambassadeur volledig in om het merk een nieuw elan te geven. Ook Dominique Monami zet haar schouders mee onder het project. De productie van de tennisrackets gebeurt unilateraal in China, waarna het aanbod wordt verscheept naar Vlaanderen. (KC)
