Luc Tack (Tessenderlo Group, Picanol) deelde zijn analyse in de krant De Tijd. “China was de fabriek van de wereld”, zegt Tack daar. “Die is aan het verhuizen naar Bangladesh, India, Pakistan en Vietnam. Daardoor hebben ze nu ook daar onze machines nodig. De markt voor kleding groeit ook volop. De komende tien jaar evolueren 500 miljoen mensen van de armoede naar de middenklasse. Iemand die in Brazilië op straat leeft, heeft zeven stukken textiel. Verhuist die persoon naar de favela’s, dan heeft hij er 50. Verhuist hij naar een appartement, dan heeft hij 250 kledingstukken. Rijke Brazilianen hebben er 500. Die evolutie zie je ook in China. De lonen stijgen en de actieve bevolking wordt kleiner door de vergrijzing. Daardoor moeten ze daar dezelfde automatiseringsomslag maken als wij in het Westen. Dan komen onze meer geavanceerde machines in beeld. En die zijn nog altijd superieur aan de machines die de Chinezen maken.”
Vernietigende visie op de loonkost
Luc Tack debiteert in hetzelfde gesprek ook nog een radicale visie op de (te hoge) Belgische loonkost. Hij maakt ook een alleszegende vergelijking met Roemenië, waar Picanol ook een vestiging heeft. “De loonindexering komt hard aan”, zegt hij. “Hier in Ieper werken meer dan 1.500 mensen. In drie jaar komt er 20 procent loonvolume bij. Dat betekent dat we in die tijd virtueel 300 mensen extra moeten betalen, zonder dat we daar iets voor terugkrijgen. Dat is gigantisch. En dan nog zeggen dat het niet genoeg is.”
Tack zegt begrip te hebben voor het feit dat mensen het niet gemakkelijk hebben. “Ik vind ook dat de koopkracht behouden moet blijven”, aldus Luc Tack. “Alleen is het nu niet het moment om daar nog iets bovenop te leggen. Morgen, als iedereen terug is, ga ik kijken hoe we nog slimmer kunnen werken. Automatisering en robotisering van productie, transport en magazijnen helpen ook. We gaan ook nog meer met onze tandems werken. In Roemenië produceren we wat we hier in Ieper ontwikkelen. Daar gaan we 80 mensen extra aanwerven, nota bene voor de kostprijs van 16 mensen hier. En delokalisatie is geen jobkiller bij ons, integendeel, het heeft voor bijkomende tewerkstelling gezorgd in Ieper.”
Wat is werken?
Als uitsmijter heeft Tack het nog over werken. “Wat is werken?”, vraagt de gewezen Manager van het Jaar zich af. “Ik betrek hier ook mijn gezin in. Vorige zomer moest ik naar de VS. Ik heb mijn vrouw meegenomen en we zijn een week gaan paardrijden in Montana. Offgrid: in een hutje, zonder stromend water, geen gsm, geen laptop, niets. Dat doe ik geregeld. Al op mijn huwelijksreis heb ik een week ontspannen en een week gewerkt. Sindsdien doe ik het altijd zo.”
