“De concurrentiekracht van onze West-Vlaamse bedrijven vormt de basis voor de koopkracht van alle West-Vlamingen. Als we dat fundament niet dringend onderstutten, dan dreigt structurele economische schade waar we enkel met harde en pijnlijke maatregelen nog van herstellen”, stelt Bert Mons, gedelegeerd bestuurder van Voka West-Vlaanderen. “Door nu te staken en actie te voeren doen de vakbonden het omgekeerde van wat nodig is. Door nog meer loon te eisen bovenop de inflatie geven ze de concurrentiekracht een nieuwe mokerslag. Producten en diensten in andere landen worden goedkoper waardoor bedrijven bij ons moeten sluiten. Met nu al een recessie en slechte vooruitzichten is staken ronduit onverantwoord en onaanvaardbaar! Onze ondernemingen kunnen voor die acties geen enkel begrip opbrengen.”
Vijf dreigende wolken
Voka West-Vlaanderen somt vijf redenen op waarom staken ons allemaal zuur dreigt op te breken in de context van oplopende energie- en loonkosten en een economische recessie. Eén: de bedrijven kreunen al onder de exploderende loonkost die de voorbije 40 jaar nooit sneller steeg dan nu. Twee: sommige bedrijven gaan nu al deels of geheel dicht omdat produceren of diensten verlenen te duur is geworden. In West-Vlaanderen gaat het om 195 bedrijven die geheel of deels gesloten zijn en om circa 13.500 medewerkers die thuis zitten. Drie: de loonhandicap ten opzichte van de buurlanden. Vier: de rendabiliteit van de bedrijven krijgt nu al forse klappen. Vijf: het ergste met misschien nog komen. Bedrijven worden genoodzaakt om minder te investeren, minder mensen aan te werven en minder te kunnen groeien. De bouwstenen voor een welvarend (West-) Vlaanderen dreigen als een kaartenhuis in te storten.
Geen greintje begrip
Ook Unizo kan geen greintje begrip opbrengen voor de actiedag van de vakbonden. “We hebben in ons land de automatische loonindexering en daardoor stijgen de brutolonen met de evolutie van de gezondheidsprijsindex”, zegt Vincent Kint. “België is hierin quasi uniek in de wereld. Die loonindex is nu ongezien hoog. Deze kost wordt volledig gedragen door de werkgevers en door het automatisme van dit mechanisme stijgen de brutolonen in ons land dan nog eens veel sneller dan in de ons omringende landen. Hierdoor bouwen Belgische ondernemingen momenteel een loonkostenhandicap op en verliezen we onze competitiviteit.”
Volgens de Nationale Bank van België zullen de loonkosten in de privésector in België dit jaar bijna dubbel zoveel stijgen in vergelijking met het gemiddelde van buurlanden Nederland, Frankrijk en Duitsland. Voor 2023 wordt verwacht dat de kloof nog groter wordt. Volgens de laatste vooruitzichten zullen de lonen in het grootste paritair comité van ons land in januari 2023 met 10,84% stijgen. Dat is evenveel als de vorige 8 indexaties samen (2015-2022).
De afgrond dreigt
Ondernemers hebben af te rekenen met een ongeziene loonindexatie, een oplopende loonkostenhandicap, een stijging van zowat alle kosten en de verminderde mogelijkheid om die effectief door te rekenen. Het aantal faillissementen in de maanden september en oktober lag al hoger dan voor de coronacrisis (+22%). “We stevenen af op de afgrond, en de vakbonden rollen de spierballen en spreken dreigende taal”, aldus nog Vincent Kint namens Unizo. “Door de automatische loonindexering en de steunmaatregelen voor de gezinnen is de koopkracht voor de werknemers gegarandeerd. Er is gemiddeld genomen geen koopkrachtcrisis in België. En tóch voert men actie, legt men schaamteloos het land plat en wil men extra loonsverhogingen. Dit is de mensen blaasjes wijsmaken en onze economie verder om zeep helpen.”
