De VDAB heeft over heel Vlaanderen een studie laten uitvoeren over de arbeidsmarkt. Meer bepaald wordt de vraag gesteld hoe moeilijk of gemakkelijk het is is om vacatures in te vullen. De conclusie: bedrijven hebben het nergens moeilijker om volk te vinden dan in West-Vlaanderen en in de streek rond Leuven. Een logisch gevolg is dat de West-Vlaamse bedrijven dat euvel compenseren met het aantrekken van vooral buitenlandse arbeidskrachten. Niet de minste bedrijven uit de provincie doen massaal beroep op Franse arbeiders. Denk in dit verband maar aan de tapijtsector met Beaulieu International Group en Balta op kop. Op termijn dient er zich misschien ook een oplossing aan via de migrantenstroom.
Er zijn meerdere redenen waarom West-Vlaamse bedrijven hun jobaanbod moeilijk ingevuld krijgen. Om te beginnen is er weinig aanbod (weinig werklozen). De werkzoekenden die er wél zijn, hebben dan weer keuze te over wat alweer niet in de kaart speelt van de kmo’s die vaak kandidaten zien terechtkomen bij grote bedrijven met betere voorwaarden. Een andere reden is dat de kwalificaties van jongeren te weinig afgestemd zijn op wat de bedrijfswereld vraagt, een belangrijk signaal naar de overheid. Tot slot blijkt een deel van de werkzoekenden ook te weinig flexibel om een verplaatsing van enkele tientallen kilometers of meer te maken.
Experts zoals Jan Denys van Randstad wijst er op dat werkzoekenden uit de regio Oostende te weinig ingaan op jobvoorstellen uit de rest van de provincie. Gespecialiseerde arbeidsbemiddelingskantoren zoals het Kortrijkse House of Talents van CEO Steve Rousseau of het Roeselaarse vind! van Nathalie Christiaens (voor technische beroepen) proberen zo goed en zo kwaad het gaat de knelpuntberoepen ingevuld te krijgen, met een zekere succesratio. In de Westhoek probeerde het overlegplatform RESOC onlangs met een lovenswaardige imagocampagne “Welkom in West Hoek City” (gebundeld in een luxebrochure) het ondernemerschap in de regio aantrekkelijk voor te stellen. (KC)
