“In Azië gelden de wetten van het kapitalisme veel meer dan bij ons. We kijken op naar Elon Musk. Tegelijk zijn we als Europeanen wat bang van dat bijna roekeloze ondernemerschap, omdat het de dingen op hun kop zet. Welnu, China heeft honderden Elon Musks: mensen die alles in vraag stellen, die dingen in gang zetten en daar hun hele leven aan geven. Dan is het nogal gemakkelijk voor ons om te zeggen dat dat alles alleen mogelijk is door staatssubsidies. Chinezen zijn hyperdynamisch en passen zich razendsnel aan. Wij hebben in onze productcategorie – parket, laminaat- en vinylvloeren – in China meer dan honderd concurrenten die extreem scherp staan, ons kopiëren en bereid zijn voor heel lage marges te werken. Dat geeft een dynamiek waarin je kan en moet innoveren en je je elke dag moet afvragen of je over twee jaar nog wel zal bestaan. In Europa is dat helemaal anders. Hier hebben we nauwelijks drie concurrenten: easy going!. (…) ‘In Europa mis ik elke sense of urgency. Wil je met een Europeaan een afspraak maken, dan zegt die: ‘Ik heb het druk. Is dinsdag over twee weken oké?’ Een Chinees zegt: ‘Ik heb het druk, maar kom morgen om 17 uur maar.’ Die ruikt een kans en denkt: als ik ze niet grijp, doet een ander het wel. Chinezen doen zaken uit vrees iets lucratiefs niet gedaan te hebben. Wij denken andersom: wat kunnen we verliezen als we iets wél doen. (…) Ook in bedrijven is die drive er. In Chinese bedrijven is iedereen ondernemer. Teams worden tegen elkaar opgezet om de kosten te verlagen. Wie wint, krijgt een procent van de opbrengsten. In ons bedrijf voeren we een ‘zonsondergangbeleid’: we beantwoorden elke mail voor de zon ondergaat.”
(Thomas Baert)
