Onze kmo’s worden momenteel geconfronteerd met sterke stijgingen van kosten: grondstoffen en materialen, transport, energievoorziening, sommige diensten én uiteraard ook loonkosten. Voor dit jaar wordt een inflatie verwacht van maar liefst 7,8%, en nog eens 3,4% volgend jaar, samen meer dan 11% op twee jaar tijd. Door de automatische indexering stijgen de lonen in ons land mee met de evolutie van de gezondheidsprijsindex. Over drie jaar betekent dat een loonindexatie van meer dan 13% (2022-2024).
“Om faillissementen en jobvernietiging tegen te gaan, moeten de lonen betaalbaar blijven voor onze ondernemers”, waarschuwt Vincent Kint. Jürgen Ingels gaf er zijn visie op: “Wat mij betreft moet er uitgegaan worden van het principe loon naar werken. De lonen moeten aangepast worden als het nodig is, maar dan weet je dat werkgevers daardoor hun prijzen zullen verhogen om hun marge te behouden.” Ook Jonathan Holslag had een duidelijke mening over de automatische loonindexering: “Langdurige inflatie zorgt voor een spiraal die we niet kunnen controleren én zal onze concurrentiepositie ondermijnen.”
Drie belangrijke eisen
UNIZO lanceerde de campagne ‘recht op betaalbare lonen’. Daarmee brengt het de heikele toestand waarin de kmo’s verkeren onder de aandacht. “Het is genoeg geweest”, zegt Vincent Kint. “Door mensen blaasjes wijs te maken en op te jutten, vernietigen we onze eigen welvaart. Werknemers krijgen dagelijks de retoriek te horen dat de lonen in ons land zogezegd niet stijgen terwijl de ondernemers op zakken geld zitten. Dit is niet alleen onjuist, het is ook ronduit gevaarlijk. Deze campagne legt de vinger op die wonde: ook ondernemers hebben recht op betaalbare lonen. Want zonder een haalbare loonkost, zijn er morgen geen ondernemers meer.”
Samen met de campagne lanceert UNIZO drie eisen. “Als eerste moet werken lonen”, dixit Vincent Kint. “We vragen dringend een hervorming van de personenbelasting waardoor werknemers netto meer overhouden van hun brutoloon. Ten tweede is een strikte toepassing van de loonwet noodzakelijk om de concurrentiekloof met de buurlanden te temperen. Tenslotte is een ingreep in het systeem van automatische loonindexering onvermijdbaar. Dat kan via een algemene aanpassing, een sociaal gecorrigeerde indexsprong, een netto-indexering, of minstens een ‘opting-out’ voor ondernemingen in moeilijkheden. Met die zaken blijven we als land competitief tegenover onze buurlanden. Want zoals het nu bezig is, prijzen we onszelf volledig uit de markt en rijden we onze economie recht de afgrond in. De economische situatie is zeer uitzonderlijk en bijzonder ernstig.”
Geert Bourgeois had het even over de concurrentiepositie van België ten opzichte van haar buurlanden: “We zitten met een groot probleem wat onze arbeidsmarkt betreft”, zei de gewezen minister-president. “Die moet je durven hervormen. Op dit moment verliezen we concurrentiepositie ten opzichte van buurlanden en andere landen in Europa, maar het hervormen van de arbeidsmarkt zou al heel wat soelaas kunnen bieden.”
