De GIMV beheert als investeringsmaatschappij een portefeuille van een 60-tal bedrijven die samen een omzet van 3,7 miljard euro realiseren. Groeiers die
vaak double digits voorleggen, en samen goed zijn voor een tewerkstelling van 20.000 professionals. Met dergelijke cijfers spreekt het voor zich dat er heel wat expertise schuil ging in de presentatie van hun CEO. Met zijn hoopgevende voorspelingen was hij alvast een stuk minder negatief dan de algemene tendens in het huidige
medialandschap.
“Ondanks alle kommer en kwel die vaak de bovenhand haalt in de berichtgeving, blijft het een objectieve vaststelling dat bedrijventerreinen onmiddellijk gevuld raken en er zo mogelijks zelf tekorten zijn”, zei Dejonckheere. “Ondanks het feit van de vele herstructureringen links en rechts, blijven werknemers vaak snel een
nieuwe job vinden dankzij de krapte en schaarste die er nog steeds woedt op de arbeidsmarkt.”
USP’S van Vlaanderen en België
“Vlaanderen is een innovatiekampioen dankzij de hogescholen en universiteiten, en hun state-of-the-art (industrie)bedrijven die maximaal inzetten op R&D.”, aldus Koen Dejonckheere. “We hebben nog altijd een erg hoog opgeleide bevolking. Daarnaast hebben we de vele voordelen van onze centrale ligging op het Europese continent met één van de belangrijkste havens. Het blijft verder natuurlijk niet te onderschatten dat we goed omringd worden door enkele van de meest rijke en welstellende
landen van de EU. Daarnaast zijn er nog heel wat belangrijkste instellingen en beslissingsorganen die hier gevestigd zijn, en we komen er als klein Belgenlandje niet zo
beduusd uit als soms wordt geschetst.”
Kijk op het onderwijs
Koen Dejonckheere had ook een opvallend positieve kijk op het niveau van het onderwijs. “Uiteraard zijn er verschillen, struikelblokken en liggen er grote uitdagingen in het vooruitzicht zoals modernisering en digitalisering die zich in sneltempo ontplooien”, zei hij. “Maar de reden waarom het niveau zogezegd zou achteruit gaan, is vooral te wijten aan het feit dat er leerlingen zijn met leerachterstanden, taalbarrières of nog niet mee kunnen surfen op digitale revolutie en dergelijke. Deze leerlingen kleuren zo de objectieve intelligentietesten en halen zo het algemene gemiddelde naar beneden, wat een vertekend beeld geeft over de eigenlijke kwaliteit en het niveau van ons onderwijs. Uiteraard zijn dit grote aandachtspunten waar er secuur mee moet worden omgegaan. Er moet nagedacht worden over de manieren waarop we deze thema’s en problematieken het best concreet kunnen aanpakken en oplossen. Hoe kunnen we de mensen met minder middelen en/of een andere achtergrond
gelijkwaardige kansen bieden zodat ze niet achterop hinken ten aanzien van hun leeftijdsgenoten? Dat is dé uitdaging en dé hamvraag. Ook worden er veel te weinig factoren mee in rekening gebracht bij het bepalen van het niveau. Dat moet veranderen. Tenslotte moet er een hogere waardering en appreciatie voor de job van leerkrachten komen, wat al veel zou kunnen verhelpen aan het tekort. De job moet gewoon aantrekkelijker gemaakt worden.”
Politieke verantwoordeljkheid
Koen Dejonckheere legde de bal ook in het kamp van de beleidsmakers. “Uiteraard kan niet alles enkel een “goed nieuws show” zijn, jammer genoeg zijn er ook
keerzijdes aan elke medaille”, aldus nog de topman. “Er zijn en blijven noemenswaardige werkpunten of zwaktes die we evenzeer moeten durven vermelden en benoemen.
Er is een gebrek aan eigen grondstoffen en schaalgrootte die we moeten opvangen, tegengaan en compenseren door onze braindrain tot een minimum te beperken.
Daarbij valt de politieke verantwoordelijkheid niet te ontkennen. België blinkt uit door zijn vele structuren die de afwezigheid van een langetermijnplanning in de hand werken, en zo onze wendbaarheid limiteren of belemmeren. Het ontbreken van een strategische geletterdheid staat ambities in de weg. Er wordt nog te vaak pas actie ondernomen en gehandeld als een crisis zich manifesteert. Een recent en accuraat voorbeeld waren de overheidsinterventies om een economisch bloedbad te vermijden tijdens de covidperiode. Die bleken nodig, noodzakelijk en ook resultaatgericht want onze economie bleef zo overeind. Nu zien en merken we echter een correctie.
Dit alles resulteert in een gigantisch bijzondere krappe budgettaire ruimte, met hoge overheidsschulden en tekorten. Een combinatie die nefast is voor onze concurrentiële positie. En al vallen sommige van deze besognes elders in de unie ook waar te nemen, we mogen ons niet in slaap laten wiegen door onze kritische kijk op de zaken te verliezen. Het luisteren naar en in acht nemen van de bezorgdheden van (grote en kleine) ondernemingen is en blijft cruciaal in een welvaartsmaatschappij. De politiek kan en mag zijn verantwoordelijk hierin niet ontlopen. Het is en blijft aan hen om een ondernemersvriendelijk klimaat te creëren, met minder hoge loonlasten/overheidsbeslag, fiscaalvriendelijker en beter vergunningsbeleid, betere besteding van werkingsmiddelen, meer langetermijnvisie en meer efficiëntie tout court.”
De zaal reageerde instemmend, ook hier weer kwam men tot dezelfde vaststelling. “Was de overheid een bedrijf, ze was al minstens 10x failliet,” zo luidde de commentaar.
Leven in een geglobaliseerde wereld
Finaal ging Dejonckheere ook in op de nieuwe wereld, een geglobaliseerde wereld. “We kunnen nu reeds de krimp van de spulletjes economie waarnemen”, denkt hij. “Het is een tijddperk dat op zijn einde aan het lopen is. The race to the bottom is een onhoudbare strategie. Zowel economisch als ecologisch groeit dat besef. We hebben ook allesbehalve te winnen bij het onnodige exporteren van arbeid voor onnodige consumptie van artikelen waarvan de kwaliteit niet navenant is. Daarnaast zien en
merken we een bevolkingskrimp of denataliteit in Azië. De Japanse economie lijkt eerder ingeslapen, en bij de Chinezen beginnen ze net als in de tijd van Mendeliev te fluisteren over hun te gecontroleerde régime. Gaan we nu het einde van de globalisatie tegemoet? Natuurlijk niet maar er doet zich wel degelijk een reorganisatie voor. Landen worden anderzijds terug meer protectionistisch op economisch gebied. En al draagt het fenomeen vandaag bij aan de geopolitieke instabiliteit van het moment, het mag niet als een uitsluitend negatieve ontwikkeling worden beschouwd. Soms doen zich hier ook correcties voor. Een economie is per definitie een
cyclische evolutie zo leert de geschiedenis ons. Om het te vertalen in enkele quotes:
“Pessimist are usually right and optimists are usually wrong but all the great changes have
been accomplished by optimists.”
“All great changes are proceded by chaos.”
There are decades where nothing happens, and there are weeks where decades happen”
Algemene conclusies
8 actiepunten voor de politiek:
1. Meer inzetten op eigen verantwoordelijkheid – overal
2. Meer mensen aan de slag = dubbele winst
3. Klimaat en energie worden de uitdagingen van de 21 ste eeuw
4. Maak van Vlaanderen de meest ambitieuze regio van Europa
5. Maak een “Marshall plan” op, dringend nood aan een visie op lange termijn.
6. Durf veranderingen door te drukken
7. Durf keuzes te maken in het beleid
8. …kan ook zonder onnodig geld uit te geven
9. Zet maximaal in op onderwijs, scholing en vorming
10. Creëer een cultuur van ambitie en excellentie
Actieplan voor de bedrijven:
1. Bedrijven zijn de echte motor van verandering én van welvaart
2. Inspireer stakeholders met vooruitgang
3. Voer het debat voor de komende 30 jaar
4. Laat zien hoe verandering leidt tot meer welvaart
5. …van innovatie naar technologie, naar welvaart en naar jobs
6. Maak het pad zichtbaar en wees aanwezig in het debat.
7. Meer Europa = meer slagkracht op wereldniveau.
8. Arbeidsmigratie is een positief gegeven.
(Michaël Cambien)
