–Heeft uw businessidee ook potentieel naar het onderwijs toe? In de Filipijnen deed u al try outs (zie foto).
-Jo Lernout: Dat potentieel is manifest aanwezig, jawel. Een NGO die zonet opgericht wed in Den Haag vertrouwde ons al een project toe waarbij onze toepassingen ingezet worden in afgelegen gebieden waar er geen scholen zijn of een tekort aan leerkrachten. De hologram-avatars nemen een deel van de taken over, vullen persoonlijke oefeningen aan, en kunnen leerkrachten van op afstand binnen teleporteren. Bedoeling is in 4 gebieden: Azië (gestart in de Filipijnen bij de AETAS indigenous bevolking), Madagascar (een vluchtelingenkamp met 2 miljoen vluchtelingen waarvan de helft kinderen), Gaza en Mexico kinderen te laten bijbenen voor diverse vakken. De ambitie is om na twee jaar aan te tonen dat ze even goed scoren in de PISA-testen als eender welk ‘westers’ kind dat een vol curriculum kan volgen.
–Hoe lang geeft u zichzelf om van dit project rendabel en solide business te maken?
-Jo Lernout: Nog een half jaar en we draaien break-even met minstens 100,000 euro omzet/per maand.
–In eerdere interviews zei u dat u elke morgen wakker wordt met een rugzak vol schuldgevoelens? Is dit project de ultieme revanche op u zelf en op uw verleden?
-Jo Lernout: Neen, zo zie ik het helemaal niet. Het verleden weegt zwaar en is onuitwisbaar. Maar dit bedrijf (Ariolas NV dat straks tot Bots R Here BV wordt omgedoopt) doe ik uit pure passie, maar ook om via mijn 33% aandelen – die ik kreeg van de B aandeelhouders – een deftige meerwaarde op te bouwen. Op vandaag trek ik daar geen salaris uit en kan ik ook geen aandelen uitcashen. Maar mocht dit bedrijf ooit grote waarde krijgen, hoop ik met de overheid en schuldeisers ten gevolge van de burgerlijke claims na de val van L & H, een dading te kunnen treffen waarbij ik een klein deel mag houden, en de rest kan verdelen. Ik werk dus ook voor de toekomst van mijn gezin, maar ook om claims terug te betalen aan wie daar recht op heeft.
–Tot slot. U bent al een leven lang bezeten door technologie. Maar is de balans van de digitalisering – ook met uw project – niet doorgeslagen? Waar blijft de mens in dit alles? Niemand wil toch de digitale Kate van KBC aan de lijn, iedereen wil toch liever een persoonlijke touch?
-Jo Lernout: Kate functioneert niet goed: na 3 vragen is het al van ‘over naar familie’. De missie van Bots R Here is anders: we willen een free up humans-concept. Onze visie luidt: alles wat KAN gerobotiseerd worden , ZAL op een dag ook gerobotiseerd worden. De mens zal eindelijk het juk van verplichte, vermoeiende, zware, vervelende of gevaarlijke arbeid van zich kunnen afwerpen. Hierdoor stijgt de productiviteit overal ter wereld heel intensief, en wordt er dus meer (te verdelen) rijkdom en welstand gecreëerd, en vooral ook veel meer vrije tijd. Zo zullen we in de toekomst onze intermenselijke relaties (dat is wat écht telt in het leven!) intensiever en creatiever kunnen onderhouden. Er zullen natuurlijk altijd jobs overblijven die niet te automatiseren zullen zijn: deze waar de mens van vlees en bloed met een mens van vlees en bloed wil praten en omgaan. Want, laat me terzake heel duidelijk zijn: zelfs met een super humanoïde robot die er uitziet als een mens, wil ik ’s avonds niet lekker een glaasje wijn drinken of samen wat Netflixen.
(Karel Cambien)
