De Wet Macron verplicht iedereen die personeel detacheert naar Frankrijk om een sociaal mandataris in Frankrijk onder de arm te nemen die als tussenpersoon op Frans grondgebied alle documenten van de firma bijhoudt. Plus nog een reeks andere verplichtingen. De West-Vlaamse consultant Jean-Marie Ghesquière die met zijn bedrijf (Interfiscal) al decennia lang pal op de Frans-Belgische grens zit, pleit voor een realpolitiek langs beide zijden.
De procedure om aan de wet tegemoet te komen is niet licht. Alles moet in het Frans opgesteld worden en bouwbedrijven bijvoorbeeld moeten voor elke werf(verplaatsing) een detachering per werknemer via internet doorgeven. Alles moet ook in het Frans opgesteld worden, wat de controle voor de sociale inspecteurs gemakkelijker maakt. Tevens moet het loon vermeld worden met de nodige bewijsstukken en dit loon mag niet lager zijn dan het Franse minimumloon. Door de toename van ‘nieuwe ‘ Europese lidstaten (vooral uit Oost-Europa) hebben de maatregelen sowieso een groot impact op het handelsverkeer, en dat mochten heel wat West-Vlaamse bedrijven ook al aan de lijve ondervinden. Sommigen hebben het over oneerlijke concurrentie.
Deze administratieve verplichting werd in het begin als een zware last beschouwd door onze firma’s. “Maar nu vangen wij hoe langer hoe meer getuigenissen op dat de Belgische bedrijven terug concurrentieel worden op de Franse markt”, aldus expert Jean-Marie Ghesquière. “Dit heeft onder meer te maken met het feit dat die Oost-Europese bedrijven het Franse minimumloon moeten toepassen. De Franse sociale inspecteurs hebben ons ook al tientallen malen gemeld dat de Franse bedrijven ook tevreden zijn met het resultaat omdat zij ook stilaan verlost worden van deze oneerlijke concurrentie. Een pervers neveneffect is wel dat deze Oost-Europese firma’s die zich niet willen aanpassen aan deze minimumlonen zich naar België verplaatsen waar zo’n systeem van permanente controle niet bestaat. Deze firma’s verschuilen zich ook graag achter hun eigen taalbarrières die voor onze sociale inspecteurs onbegrijpbaar zijn.”
Pleidooi pro domo
“In Parijs worden werven bestempeld als operaties die maanden duren”, vervolgt Jean-Marie Ghesquière. “Terwijl veel van onze kleine kmo ’s uit West- en Oost- Vlaanderen over de grens kleinere werven of tijdelijke reparaties en controles uitvoeren. Heel wat van onze klanten sturen enkele mensen dagelijks naar Frankrijk om op verschillende plaatsen per dag een klein werkje uit te voeren. Frankrijk heeft nu beslist dat op elke melding vanaf 1/1/2018 40 euro (!!!) moet betaald worden voor het gebruik van hun internet. Dat wil dus zeggen dat een firma die elke dag bijvoorbeeld 3 mensen naar 4 verschillende plaatsen stuurt, 12 maal 40 euro per dag zou moeten betalen. Trump had ook voorgesteld om een muur aan de grens mat Mexico te bouwen en die te laten betalen door Mexico. Dit is hetzelfde. Een systeem installeren en de kosten aan de gebruiker doorrekenen. Iemand die een werf van 6 maanden voorziet kan die 40 euro misschien nog doorrekenen maar die duizenden kleine firma’s kunnen dit niet. Gevolg: vanaf 1/1/2018 zouden heel wat banen in onze streekregio’s kunnen verdwijnen. De meeste mensen kijken angstig toe naar het naderen van 1 januari en stellen met lede ogen vast dat onze beleidsmensen ook niet onderhandelen met Frankrijk. Er is hoe dan ook dringend nood aan een akkoord om Frankrijk te bewegen tot een andere opstelling.”
Nog dit: Voka West-Vlaanderen doet er alles aan om de bedrijven te helpen in hun grensoverschrijdende acties.
