Luc Vandewalle was bijzonder succesrijk en genoot altijd veel aanzien. Maar hij werd door het leven ook niet gespaard. Hij verloor zijn echtgenote en één van zijn kinderen. Maar telkens rechtte hij op bewonderenswaardige en waardige manier de rug. Un grand monsieur, die als geen ander ook het ondernemerschap in de regio en daarbuiten fel aanmoedigde en hielp stuwen. Georges Van Nevel ging namens Rotary in gesprek met Vandewalle.
-Wat is uw levensmotto?
-Luc Vandewalle: Mijn levensmotto is duidelijk en eenvoudig: menselijkheid en nederigheid. Ik wilde iets realiseren met deze waarden. Zowel binnen als buiten de bank. Zo ook in de vele bestuursmandaten, die ik de laatste jaren sterk afgebouwd heb. Het is eveneens mijn spreuk bij mijn ridderschap. Ik heb ook binnen Rotary altijd een ‘goed lid’ willen zijn. Hoewel mijn carrière in de bank ( eerst bij BBL en na de overname bij ING) dit niet altijd gemakkelijk maakte. Immers, toen ik in Gent, Aalst en Brussel werkte, was het praktisch niet mogelijk wekelijks aanwezig te zijn. Bij Rotary heb ik altijd een thuisgevoel ervaren. In de periodes werkzaam in Kortrijk, was ik wél wekelijks van de partij. Na mijn benoeming in Brussel was ik eerder een lid-op-afstand. Ik compenseerde dit door bestuurder/voorzitter te zijn van CAW, Streekfonds/Koning Boudewijnstichting en Waak.
–Wat is uw grootste kwaliteit?
-Luc Vandewalle: Dat laat ik over aan anderen. Ik probeer me altijd en overal aan het volgende principe te houden: “Luisteren is even belangrijk als spreken”. Ik bleef daar altijd aan vasthouden, ook in mijn job en bij mijn bestuursmandaten. Ik hield eraan om geen schoonmoeder te spelen.
–Wat is uw grootste gebrek?
-Luc Vandewalle: Mijn tekortkoming: zelf ondernemer zijn. Mijn vader leidde samen met 2 broers een kalkbedrijf in Leisele. Ik kom dus uit een ondernemersnest. Ik heb zelf nooit de stap naar ondernemer gezet. Daar zijn vele redenen voor. Maar ik heb wel binnen de bank het ondernemerschap kunnen ervaren en stimuleren. Ik heb gedurende 8 jaar mijn stempel kunnen drukken op het kredietbeleid van de bank. Je weet dat dit een cruciaal element is in het ondernemerschap. Ik ben in de beoordeling daar altijd zeer realistisch in geweest. Het is zo fragiel en een accident de parcours door overschatting is zo snel gebeurd. Een tweede gebrek is mijn talenkennis. Niet dat ze slecht is, maar ik leg de lat zeer hoog. Je hoort bijvoorbeeld nog te goed mijn Vlaamse tongval. Ik troost mij dat ik zowel professioneel als privé een mooi gesprek kon voeren met natives, met gevoel voor nuance.
–Hoe heeft het ondernemerschap ervaren in eigen contreien of in de club (Rotary) waar u lid van bent?
-Luc Vandewalle: Ik ben zo tevreden dat ik zoveel ondernemerschap terugvind in onze Rotary-club. Voorbeelden te over, ook in mijn sector zoals Bruno Vervisch die wel de stap zette. Ik apprecieer geweldig hoe in een moeilijke sector Christophe Vandecasteele recent de stap durft zetten om e-auto’s uit China te importeren te verdelen. Een laatste voorbeeld is het AI-initiatief in onze regio, waar rector Piet Desmet een drijvende kracht van is. Ik vergelijk dit met het gaming-initiatief van Howest 20 jaar geleden. Kijk maar hoe leidinggevend we nu zijn in de wereld op dat vlak met studenten van ver de hele aardbol. Ik doe onrecht aan door niet meer voorbeelden te vermelden. Het zijn wel stuk voor stuk verhalen die eruit springen. Ik kan daar werkelijk en ten volle van genieten. Het zijn voorbeelden van het principe: vooruit kijken/vooruit zien. Het is niets voor niets dat ik droom dat één van mijn kleinkinderen ooit een zaak zou beginnen.
–Wat is uw mooiste professionele realisatie?
-Luc Vandewalle: Uiteraard mijn gestadige klim binnen de bank naar CEO in België en daarna tot commissaris bij ING Worldwide in Nederland. Lobbyen was hier niet bij. Want dat zou vroeg of laat afgestraft zijn geweest. Na mijn actieve periode in de bank was er de doorgroei naar de vele bestuursmandaten. Misschien te veel, maar ik was in de bank gekend als een workaholic. Ik was een dossiervreter. Toen ik zo ongeveer 45 was, heeft mijn toenmalig baas me wel de raad meegegeven: “Vergeet ook niet te leven”. Dat was een eye-opener. Ik ben tevens nog altijd vereerd dat ik opgenomen ben in het bestuurscomité van Ergon (nu Apheon ), de private equity poot van GBL. De bijdrage van Rotary Kortrijk Groeninghe zat hem in het feit dat ik ontspannen, zonder een agenda, kon luisteren naar wat er leeft in verschillende bedrijfstakken en dat ik een vinger aan de pols kon houden voor het algemeen economisch- en bedrijfsweefsel van een regio.
foto: ING/Apheon
