Na de verkoop van Pinguin, besloot Herwig Dejonghe om solo verder te gaan en kocht hij in de Landes de groenteverwerkende fabriek (die vooral maïs en wortelen aflevert) terug die hij in zijn tijd bij Pinguin nog had gebouwd. Opdracht luidde: er tekenen voor een turn around.
Herwig Dejonghe moet er wekelijks wel 2.000 kilometer sporen voor over hebben. Maar hij heeft ook op zijn 63e nog niets van zijn enorme vitaliteit verloren. Hij noemt zichzelf een gepassioneerde liefhebber van groenten. “Ik doe mijn werk graag”, zei hij recent in Trends. “Het is supergezellig. Veel ondernemers die hun bedrijf verkocht hebben, krijgen daar spijt van omdat ze geen bezigheid meer hebben. Hun sociale weefsel is weg. Ik ga nog geregeld eten met mensen uit de sector, maar doe dat alleen omdat ik nog in de sector zit.”
In dezelfde bijdrage laat Herwig Dejonghe nog weten dat hij, spijts zijn ongebreidelde inzet, ook aan zijn opvolging denkt. Zoon Francis is sinds 2016 mee aan de slag in de regio van Bordeaux en is er directeur général adjoint. De Dejonghes en ondernemen? Het zit gewoon in de genen.
