Jozef De Poorter werd geboren in Ingelmunster en liep school aan het Sint-Amandscollege in Kortrijk waar hij laureaat werd (1957). Het was toen al de voorbode van een grote carrière in het ondernemersleven, ook al bestond zijn jeugddroom er in om dierenarts te worden. Maar thuis werd dat laatste plan hem uit het hoofd gepraat.
Na zijn studies burgerlijk ingenieur kwam hij kortstondig terecht bij de Nederlandse scheepsbouwer Verholme, en korte tijd later bij et jonge kaderlid en er volgde prompt een promotie tot algemeen directeur. Hij bleef achteraf ook altijd dankbaar voor de kansen die hem geboden werden: “Als broekje heb ik veel geleerd van de toenmalige zaakvoerders”, erkende hij ruiterlijk. Rasondernemerhet West-Vlaamse aannemersbedrijf Vandekerckhove van de broers Jozef en Georges Vandekerckhove. Dat duo zag het kennelijk heel snel in hhe groot het potentieel was van het jonge kaderlid.
Jozef De Poorter kreeg als jong directielid welgeteld één aandeel in het bedrijf. Na het overlijden van Jozef Vandekerckhove (1983) groeide die ene eigendomstitel naar 50 procent in het bedrijf, na aankoop van de aandelen van wijlen Jozef Vandekerckhove. In 1989 besloot de familie van Georges Vandekerckhove ook zijn aandelen in de zaak te verkopen en meteen realiseerde Jozef De Poorter zijn eigen management buy-out. De ondernemer in Jozef De Poorter had toen ook al zijn eigen bedrijf (MRT in Deinze, specialist in restauratietechnieken) opgericht en geïntegreerd binnen het bedrijf Vandekerckhove. Over de overname van Vandekerckhove, dat herdoopt werd tot Group Monument, zei rasondernemer Jozef De Poorter ooit in een interview met het ledenblad van Voka West-Vlaanderen: “Het was een zware financiële dobber maar ik heb er nooit spijt van gehad.”
Bescheidenheid en nuchterheid
De door Jozef De Poorter en zijn zoon Pieter groot gebrachte en alom gerespecteerde Group Monument is vandaag een naam als een klok in de wereld van de restauratie. Het aantal historische gebouwen dat – zowel in eigen land als in het nabije en verre buitenland (tot in Viëtnam toe) – in een vlekkeloos nieuw kleedje werd gestopt, is haast niet meer te tellen. In die zin verdient Jozef De Poorter postuum zelfs een gouden medaille voor zijn onmetelijke bijdrage aan het behoud van historisch erfgoed hier en elders.
Jozef De Poorter was evenwel altijd de eerste om vooral bescheidenheid te prediken gekoppeld aan nuchterheid, voetjes op de grond, nooit naast de schoenen lopen. “Het is aan anderen om te oordelen of we goed bezig zijn,” liet de man graag verstaan die liever in de schaduw stond dan in het zonlicht, liever op de laatste rij ging zitten dan op de eerste. Het sierde hem als mens én als ondernemer. Ooit formuleerde hij het zo: “Ik heb genoeg mensen of bedrijfsleiders gezien die zichzelf opblazen tot onwezenlijke proporties, zo wil ik niet zijn, zo wil ik nooit zijn.”
Fun en profit
Het heeft de grote mijnheer in hem nooit geremd om zijn diep idealisme ook te etaleren in de samenleving, nu eens via sociale projecten, dan weer via de culturele wereld of de sport. Overal hanteerde hij hetzelfde principe van fun en profit. Jozef De Poorter laat een echtgenote en vier kinderen (Pieter, Gudrun, Jan en Barbara) achter. De redactie van Made in West-Vlaanderen rouwt diep mee bij het verlies van een boegbeeld en wenst de familie zijn medeleven te betuigen.
foto: Jozef De Poorter (r) bij het ondertekenen van een contract in Viëtnam
