Zou het kunnen dat bepaalde Waalse politici in Vlaanderen populairder zijn dan de politici van eigen bodem? De uitgesproken meningen van Georges-Louis Bouchez (MR-voorzitter) klinken alvast luid door in onze contreien. De jonge ‘spring-in-het-veld’ en jurist-advocaat uit Mons duikt ook om de haverklap op in West-Vlaanderen en rijgt er de bedrijfsbezoeken en andere visites (zoals op Waregem Koerse) aan elkaar. “Ik kom uit een bescheiden zelfstandig gezin”, zegt Bouchez in Ondernemers, het ledentijdschrift van Voka West-Vlaanderen. “Toen mijn ouders hun kleine elektronicazaak moesten sluiten door de opkomst van de grote ketens gingen ze door zwaar weer. Maar ze bleven altijd vechten om de eindjes aan elkaar te knopen. We moeten leren begrijpen dat we zélf de regisseurs en de acteurs zijn van ons eigen leven.”
-Vanwaar uw grote belangstelling voor het Vlaamse en vooral dan het West-Vlaamse bedrijfsleven? En wat onthoudt u vooral uit die bedrijfsbezoeken? Ziet u zaken die hier wel en in Wallonië niet of minder gebeuren?
-Georges-Louis Bouchez: Om te beginnen moet ik als Belgisch politicus en als voorzitter van een politieke partij aandacht hebben voor het hele land, toch? Verder ben ik een liberaal en ben ik er als dusdanig van overtuigd dat het in de eerste plaats de ondernemers zijn die heel het land in belangrijke mate doen draaien, welvaart creëren en ook de staatskassa’s helpen voeden. Ik breng hier hulde aan die groep. Mijn bezoeken aan Vlaamse of West-Vlaamse bedrijven leren me ook dat de zaken hier beter aangepakt worden dan bij ons in Wallonië waar de socialisten tot op vandaag te veel in het verleden zijn blijven hangen en zich verschuilen achter de sluiting van de kolen- en staalindustrie. Sorry, maar ik leef in het heden. Als ik goede ideeën kan oppikken in Vlaanderen, doe ik dat graag. Het Waalse beeld, alsof zou Vlaanderen een deels gesloten boek zijn, klopt ook helemaal niet.
-Wat doet Vlaanderen dan beter?
-Georges-Louis Bouchez: Ik heb respect voor iedereen, maar wie domineert de debatten in de Waalse media? De vakbonden (FGTB, CSC), de solidariteitsorganisaties of ngo’s zoals Greenpeace. De mensen horen vooral het linkse discours en dat is niet bepaald pro ondernemerschap. Het eenheidsdenken ‘neutraliseert’ het debat. Het wordt tijd dat de Walen ‘gedecomplexeerd’ worden en andere stemmen horen. Ik excuseer me alvast niet omdat ik liberaal ben, en ben er ook fier op. Ik wil overal verkondigen hoe belangrijk bedrijven zijn voor de welvaart. Heb je de groenen dat al horen zeggen? In Vlaanderen merk ik dat een organisatie als Voka zich openlijk en voortdurend mengt in het politieke debat en maar goed ook. De Union Wallonne des Entreprises (UWE) mag daar een voorbeeld aan nemen en zou meer op het debat moeten wegen. In Vlaanderen zien we al decennia lang hoe het privé kapitaal van grote bedrijven of families de economie vooruit helpen stuwen. In Wallonië gebeuren zulke investeringen veel minder. Al decennia lang rekent Wallonië op het grote geld uit het buitenland, maar als het er op aankomt heb je ook geen zeggenschap meer over de economie. We weten maar al te goed tot welke drama’s dat heeft geleid. Denk maar aan Cockerill of Caterpillar. In Vlaanderen is alles meer endogeen gestuurd. De Vlaamse kmo’s zorgen gemiddeld voor 12 arbeidsplaatsen, de Waalse voor gemiddeld 9. Had men meer ingezet op een ander economisch weefsel, dan zouden we vandaag meer vooruitgang hebben gezien, meer clusters hebben ontdekt met lokale toeleveranciers en meer aanhoudende investeringen hebben genoteerd. Ik nodig Vlaamse investeerders overigens met plezier uit in Wallonië: we hebben goede terreinen, een centrale geografische ligging en opgeleide mensen.
Over Walen en Fransen
-Laten we het even hebben over de arbeidsmarkt. Vlaamse bedrijven willen Waalse medewerkers met open armen ontvangen, maar de resultaten vallen al jaren tegen wegens gebrek aan flexibiliteit en gemis aan mobiliteit. Hoe kunnen we uit die spiraal geraken?
-Georges-Louis Bouchez: Ik begrijp dat ook niet. In Charleroi of in Mons loopt de werkloosheidsgraad op tot 20 procent, en wat gebeurt er nu al jarenlang ten gronde? De overheden laten de industrie teloor gaan en ze vervangen de vroegere industriële sites, raar maar waar, door politiekantoren, administratieve sites, musea of ontspanningscentra. Zo schep je alvast geen nieuwe banen waarmee mensen welvaart creëren voor zichzelf en voor de maatschappij. Ten gronde blijft ook deze vaststelling overeind: in Frankrijk heeft men recht op 18 maanden werkloosheidsvergoeding, en dan is het gedaan. Waarom hier niet? Ik stel een degressiviteit voor en een schrapping na 2 jaar. En wie de uitkering wil behouden, moet gemeenschapsdienst doen. En dan is er inderdaad nog die mobiliteit, of beter het gebrek daaraan. Wist u dat de helft van de mensen die bij Ikea in Mons werken, afkomstig zijn uit Frankrijk. Dat zegt toch alles.
Hetzelfde denken, maar anders handelen
-Een oud zeer in de bedrijfswereld is de fiscale druk die uitgaat van de overheid. Uw collega’s van de Open VLD hebben dit jaar de kwestie nog aangekaart, maar zitten wel al bijna 25 jaar in de federale regering. Ook andere partijen hebben het overheidsbeslag nog nooit gedrukt. Hallucinant toch?
-Georges-Louis Bouchez: Fiscaliteit, overheidsbeslag? Ik word er gek van. Maar toch ook deze nuance. De MR heeft op dat vlak wél zaken in beweging gezet. Denk maar aan de fiscale hervormingen die Reynders heeft doorgevoerd of aan de taxshift van Charles Michel en de hervorming van de loonwet. Oui, on se bat. Dit gezegd zijnde, moeten we inderdaad met de majorité veel verder gaan. Het grote probleem is echter dat links nog altijd denkt dat het geld uit de hemel moet neerdwarrelen. Mag ik opnieuw even verwijzen naar het discours in Frankrijk? Niemand weet dat blijkbaar maar zelfs de Franse Parti Communiste pleit er expliciet voor om meer mensen aan het werk te krijgen. Kan u zich dat hier voorstellen?
-De Waalse communistische partij PTB wint toch zienderogen aan populariteit?
-Georges-Louis Bouchez: Dit zal u misschien verrassen maar aan de basis hebben we dezelfde bezorgdheden, alleen de oplossing is anders. Werk staat centraal. Franstalig links heeft dit principe intussen laten vallen. Het verkiest mensen kwetsbaar en dus afhankelijk te houden en om aan communautarisme te doen. Dat het minimum salaris omhoog moet, daar kunnen we ons natuurlijk in vinden. Voor de MR moeten de belastingen op werk naar beneden. Maar dat de PTB altijd de patrons in het vizier neemt, is onaanvaardbaar. Wie anders dan ondernemers zullen voor een beter leven zorgen? Kortom: pro meer loon, maar contra het status-quo.
Een beetje sérieux graag
-Na corona, wordt de ondernemerswereld nu geconfronteerd met het inflatiespook en oplopende energieprijzen. Inmiddels ontspoort het overheidsbudget, de staatsschuld zeg maar, zienderogen. Waar moet dit naar toe? Belfius bezorgde het Waalse budget zelfs een soort van rode kaart.
-Georges-Louis Bouchez: Het sprookje alsof gratis geld zou bestaan, moet uit de wereld worden geholpen. Herinnert u zich nog François Mitterrand en de politiek van nationalisering? Een beetje sérieux graag. Ik zet het graag in een Europese context. In Europa heeft enkel België zo’n zwakke arbeidsgraad, zoveel fiscale druk en zo’n groot publiek deficit. En men vindt dat normaal. Wij niet. De eerste sleutel naar verandering bevindt zich in de arbeidsmarkt. We moeten dringend meer mensen aan het werk krijgen. Daarmee begint alles. En dan moeten de overheidsfinanciën gesaneerd worden. De situatie, zeker in Wallonië, is inderdaad zeer ernstig. 15 miljard euro aan inkomsten staan tegenover 40 miljard euro aan uitgaven. Gelukkig hebben we nu op dat departement een jonge en veelbelovende MR-politicus (Adrien Dolimont) die maar één ambitie heeft: de zaken recht trekken. Hij zei me recent nog: “Weet je waarom ik deze missie doe? Voor de volgende generatie, en dus ook mijn eigen kinderen.”
De beruchte kloof dichten
-Aan de vooravond van de verkiezingen van 2024 heeft het er alle schijn van dat de beruchte kloof tussen de politiek enerzijds en burgers en bedrijven anderzijds, nog nooit zo groot is geweest als nu. En heeft u een voorstel als het over staatshervorming gaat?
-Georges Louis Bouchez: U had het daarnet over Belfius. Die bank heeft ook gewezen op een groot politiek gevaar dat uitgaat van instellingen als de PTB bij ons of Vlaams belang bij jullie. Ten gronde pleit ik voor een herfederalisering van een reeks bevoegdheden. Met de regionalisering heeft dit land zichzelf op vele vlakken in de problemen gereden. Internationaal heeft ons dat geloofwaardigheid gekost. Op vlak van energie oplossingen gaat het alle kanten en idem dito voor de fiscaliteit of het klimaatbeleid. Om maar enkele voorbeelden te geven. In tijden van grote internationale uitdagingen blijven wij hier aanmodderen met ingewikkelde staatsstructuren ten koste van efficiëntie. En wat zie je op het terrein? In Molenbeek loopt de werkloosheid torenhoog op en enkele kilometers verderop in Zaventem heeft iedereen werk. Wie begrijpt dat nog? In naam van de solidariteit wordt federaal geld naar Vlaanderen of Wallonië versluisd, maar de deelstaten hebben daar geen inspraak over, terwijl ze wel de kassa helpen spijzen.
Crisissen zijn uitdagingen
-Iedereen heeft de mond vol over crisistijden. Voka pleitte in de gegeven omstandigheden voor een indexsprong gekoppeld aan een eenmalige koopkrachtpremie. Was dat een goed idee?
-Georges-Louis Bouchez: Ik pleit meer voor een defiscalisatie van de index zodat de mensen én bedrijven zelf meer overhouden. In plaats van de overheid die afroomt. Dat geldt ook voor de lonen, waaraan de bedrijven zich blauw betalen en de werknemers netto te weinig overhouden. Opnieuw door te veel belastingen. Die moeten naar beneden.
-Tot slot: heeft u bedenkingen bij de vaststelling dat Europa exponentieel het meest betaalt voor zijn gas, in tegenstelling tot andere blokken in de wereld. Van een geostrategisch onevenwicht gesproken, dat is er eentje dat kan tellen en gevolgen heeft voor de concurrentiekracht van Europese bedrijven, toch?
-Georges-Louis Bouchez: Wij hebben al altijd gepleit voor het langer openhouden van onze kerncentrales en voor onderzoek naar nieuwe nucleaire technologie. Nu pas zien de anderen het nut en de zin in van ons standpunt. Het is ook de meest duurzame oplossing. En wat de gasproblematiek betreft, verwijs ik ook graag naar ene Charles De Gaulle die destijds voor het eerst aankaartte dat we te afhankelijk waren van leveringen van derden en pleitte voor meer autonome oplossingen. We moeten sowieso zo snel als mogelijk een kruis maken over de afhankelijkheid van het Russisch gas. Maar gelijktijdig moeten we natuurlijk onze bevoorradingszekerheid veilig stellen. Met kernenergie, hernieuwbare energie en een strategische gasvoorraad. En voor de rest: laten we de research naar duurzame alternatieven – ik denk vooral aan waterstof en batterijen – nog maar wat versnellen.
(KC)
