KORTRIJK – Etion-voorman Gino Vijncke lanceerde binnen de werkgeversorganisatie zopas een oproep om aan ethische vraagstelling te doen bij bepaalde crisismaatregelen. Etion, het vroegere VKW (Vereniging voor Kristelijke Werkgevers), noemt zichzelf graag een forum voor geëngageerd ondernemen. “Als bedrijven overwegen om gebruik te maken van compensatiemaatregelen, moeten ze zich dan niet eerst afvragen of ze tot de meest noodlijdenden behoren?”, aldus Gino Vijncke. “Tegelijkertijd durf ik een oproep doen aan allen die vanuit de eigen (economische) sterkte deze crisis het hoofd kunnen bieden. Laten we uiterst billijk en uiterst solidair zijn met de noodlijdende.”
Volgens de algemeen directeur van Etion mogen we in deze moeilijke economische tijden niet vergeten solidair te zijn. “Solidariteit is een fundamentele basiswaarde die leidt tot maatschappelijk engagement”, vindt hij. “Ons solidariteitsgevoel stelt ons in staat het gemeenschappelijk belang boven het eigenbelang te plaatsen. Gelukkig toont de waaier aan solidariteitsmaatregelen en acties dat het solidariteitsgevoel bij mensen en in groepen van mensen sterk aanwezig is. En toch zit er een steentje in mijn schoen. In mijn beleving zijn de economische steunmaatregelen vooral bedoeld om de meest noodlijdenden te beschermen. Voor de zelfstandige die geïnvesteerd heeft en een periode zonder inkomen moet overbruggen. Voor het bedrijf dat afhankelijk is van de cashflow op korte termijn om het personeel te kunnen betalen. Voor de loontrekkende die technisch werkloos is en van het flink verminderd maandelijkse inkomen de rekeningen moet kunnen betalen. Gebruik maken van het toch wel uitgebreide pakket aan compensatiemogelijkheden is ondertussen voor velen mogelijk, voor bijna iedereen wenselijk, maar ik durf me afvragen of het voor iedereen noodzakelijk is. Geen twijfel, het is onze plicht om te zorgen dat onze bedrijven veilig zijn, voor we solidair kunnen zijn met anderen. We nemen in deze noodsituatie best eerst het zuurstofmasker voor onszelf, en dan voor het kind naast ons.”
Een kwestie van sociaal engagement
“Als we overwegen om gebruik te maken van compensatiemaatregelen, moeten we ons dan eerst afvragen of we tot de meest noodlijdenden behoren?”, aldus Vijncke. “Als we voldoende zuurstof hebben (historische winsten, reserves of cash) om zonder uitstel facturen en bijdragen te betalen, maken we dan gebruik van de kans om betalingen uit te stellen? Vragen we ons af of we geen andere partijen, misschien noodlijdender, in ademnood brengen? Zien we de maatregel technische werkloosheid alleen maar als een logische kans om omzet- en winstverlies te recupereren of als een kans om onze medewerkers te beschermen? Gaan we met onze medewerkers in overleg om hun noden in overeenstemming te brengen met die van het bedrijf? Waarderen we hun creatieve oplossingen om zinvol aan de slag te blijven? Is het naïef om onze mensen te stimuleren tot sociaal engagement en hen met eigen middelen net iets langer door te betalen als we dat kunnen?”
Vragen zonder antwoorden
De Etion-voorman vreest dat er geen eenduidige antwoorden bestaan. “Maar ik denk wel dat het onderscheid maken tussen wenselijkheid en noodzakelijkheid een kwestie is van ethische reflectie”, vervolgt hij. “Een dure term, ik weet het. Nochtans kunnen we ethische reflectie eenvoudigweg begrijpen als zo veel mogelijk het goede proberen doen voor zoveel mogelijk mensen. Laten we tegelijkertijd onze medewerkers, onze klanten, onze leden, onze leveranciers stimuleren tot solidariteit en maatschappelijk engagement. De kost, het omzet- of winstverlies op korte termijn kunnen we zien als een flinke maatschappelijke investering. Het dividend op langere termijn zal bestaan uit inzet en betrokkenheid van medewerkers, duurzame klanten- of ledenrelaties, en verbinding met de samenleving, waar we als persoon en met onze organisatie deel van uitmaken.”
