POPERINGE – In deze bijzondere tijden, laten we graag bijzondere West-Vlaamse ondernemers aan het woord en geven hen een forum om hun visie te vertolken. Vandaag Dirk Wynants, visionaire CEO van het iconische en inmiddels wereldwijd verspreide West-Vlaamse meubelmerk Extremis.
“Er is hier meer werk dan normaal”, zegt Dirk Wynants bij wijze van opener. “Niet dankzij meer orders, helaas, maar wel door de minimale bezetting. Ik ben dus met van alles bezig tegelijk.”
Wynants stelt zich, zoals we hem kennen en waarderen, liefst op als een no nonsense watcher. “Over de economische impact is al van alles gezegd, maar als ik over één zaak zeker ben, dan is het dat ik het niet weet”, zegt de CEO van Extremis. “Over die toekomst kan er volgens mij op dit moment niemand een gefundeerde uitspraak doen. Er zijn gewoonweg veel te veel variabelen bij betrokken die allen kunnen leiden tot hun eigen sneeuwbaleffect met randgevolgen die we onmogelijk kunnen voorzien. Denken dat we dit wel kunnen inschatten is volgens mij al verkeerd. Dat wil niet zeggen dat we moeten stilzitten en gewoon de kat uit de boom kijken: dat heeft ook nu geen zin, integendeel. De oplossing voor ons is te vinden in de de titel van een wel bekend boek: Osan deure doen. Dit combineren we uiteraard door de vinger op de pols te houden en oplossingen te vinden voor problemen die de klanten ervaren. We begonnen met leveringen direct naar de eindklant, afhalingen bij ons mogelijk maken, supersnelle logistiek. Een standaard levering duurt bij ons 2 weken om klaar te staan. Het nieuwe record van order tot laadkaai staat nu op 3,5 uur. Eén van onze medewerkers heeft een volledig virtueel programma uitgewerkt voor zijn Amerikaanse contacten. Elke dag bezoeken een zestigtal mensen onze showroom vanuit de andere kant van de wereld, en krijgen ze een heel programma voorgeschoteld. Tof om te zien. Onze nieuwe Griekse klant krijgt morgen producttraining op dezelfde manier.”
De wereld zal niet fundamenteel veranderen
Volgens Dirk Wynants is het economische impact niet echt in te schatten. “Als ontwerper denk ik liever na over hoe we na deze crisis in het leven zullen staan. Economie is daar een gevolg van. Mijn nieuwe ontwerpen ook. Volgens mij zal de wereld hierna niet fundamenteel veranderd zijn. Wel zullen evoluties die al aan de gang waren nu plots een fast forward krijgen, door gewoon een paar stappen over te slaan. De enige wijziging in de constante van voortdurende verandering was altijd al de steeds toenemende snelheid. Wel, die doet nu een sprintje. Ik noem dat geen nieuw normaal, maar een versnelde evolutie. De nieuwe economische en maatschappelijke realiteit komt nu gewoon nog sneller dan verwacht. De ondernemingen die al minder relevant geworden waren, krijgen nu misschien niet meer de tijd zichzelf heruit te vinden. Nieuwe business modellen worden nu sneller levensvatbaar. Een manier van leven die stilaan aan het wijzigen was, wordt nu sneller realiteit. We zullen inderdaad veel meer op afstand vergaderen, maar dat is toch niet nieuw? Eindelijk zal dit nu aanvaard worden als volwaardig alternatief en zo kan ik misschien toch eens wat meer gaan wandelen met mijn paard in plaats van weeral naar de luchthaven te gaan.”
Boodschap voor het onderwijs
Wynants heeft ook een boodschap voor het onderwijs. “Hopelijk worden de aula’s niet langer propvol gedrumd om een prof vooraan zijn lesje te laten opdreunen, terwijl er al lang veel efficiëntere manieren waren om zijn kennis over te brengen, zodat die prof beter kan worden ingezet”, zegt de charismatische CEO. “Als we geluk hebben slaan we gelijk genoeg stappen over om nu eindelijk grote problematieken globaal aan te pakken (of dan minstens toch Europees). In de films zie je de mensheid soms één worden om het samen op te nemen tegen een gemeenschappelijke vijand. Voorlopig zie ik nog te weinig tekenen dat we die richting opgaan, helaas.”
De les van China
Dirk Wynants is een notoir China-ganger en -kenner, waar hij zelf les geeft over innovatie. “Uit China krijg ik beelden toegestuurd van vrienden die weer samen komen, net als vroeger eigenlijk, hoewel het leven ook daar nog niet volledig hersteld is”, zegt hij. “Het betreft hier mensen die al behoorlijk veel ervaring hebben met dit soort zaken, die al gewoon zijn hun schoenen uit te doen aan de voordeur, vroeger al af en toe mondmaskers droegen, hun telefoon regelmatig poetsten, nooit eten voordat ze hun handen reinigen, onder elkaar zelden handen schudden of zoenen. Zij, die veel meer dan wij besef hebben van het nut van dit soort hygiëne, komen gewoon weer gezellig samen. Er is dus hoop. Maar veel zal natuurlijk afhangen van hoe lang dit hier zal duren. Als dit echt heel lang duurt, zal er natuurlijk meer blijven hangen dan als dit over enkele maanden voorbij is. Maar voor echte gedragsveranderingen is er meer tijd nodig. Generaties zelfs.”
