Vandewiele 23

Charles Beauduin (Vandewiele): “Crisis? Welke crisis?”

MARKE, HANNOVER - Sinds jaar en dag is machinebouwer Vandewiele een vaste bezoeker op de beurs Domotex in Hannover. Dit jaar zakte het wereldbedrijf van CEO en eigenaar Charles Beauduin (62) met een team van liefst 50 man en voor vier dagen af naar Hannover, wat wijst op het belang dat gehecht wordt aan contacten en contracten die daar onderhandeld worden in een informele sfeer. Als positivisme a moral duty is voor elke ondernemer, dan is de immer goed geluimde en goedlachse Charles Beauduin daar de uitgesproken exponent van. Made in West-Vlaanderen had een gesprek met de man die al jaren de titel van Manager van het Jaar verdient, maar daar zelf allerminst wakker van ligt.   

-Hoe schat u de huidige conjunctuur en de markt vandaag in?

-Charles Beauduin: Vandewiele is actief in de markt van de uitrustingsgoederen, en we doen het zeker niet slecht. Dit hebben we in de eerste plaats te danken aan onze technologische innovaties, telkens opnieuw. Als er een vraag komt vanuit de markt, dan proberen wij daar het passende technologische antwoord op te vinden. Zo heeft Vandewiele altijd gewerkt en ook naam en faam gemaakt. Ik wijs er graag op dat niets toeval is. Vandewiele telt 4.000 medewerkers, waarvan er 850 enkel en alleen bezig zijn met R&D. Dat zijn hoofdzakelijk ingenieurs. Daar zitten uitvinders en van tijd tot tijd ook wel eens vakidioten bij (schaterlach).

-U voelt geen crisis?

-Crisis? Welke crisis? In het laatste boekjaar (2022) is onze omzet 10 procent hoger uitgekomen, tot bijna 900 miljoen euro. We bevinden ons momenteel uphil zou ik denken. Ik ben optimistisch. Maar opgelet: ik heb altijd beweerd dat Vandewiele actief is in een cyclische sector, en dat verandert natuurlijk niet, of beter nooit.

Vragen bij het energievraagstuk

-Wat met de energiefacturen? Dat moet u toch voelen met een eigen gieterij die werkt op klassieke brandstoffen. Dat moet snijden, toch?

-Dat klopt. Het ergert me dat Europa altijd maar positief ecologische boodschappen de wereld instuurt, terwijl op het terrein een heel ander beeld te zien is. Wist u dat er heel Europa door nog nooit zoveel kolen werden verbrand als nu? Duitsland en Nederland zijn wat dat betreft koplopers. In Duitsland wordt zelfs een heel dorp ontruimd om bruinkool te kunnen winnen. Hoe krijgt Europa dat uitgelegd?

-Zou een keuze voor meer kernenergie een goede keuze zijn, denkt u?

-De evidentie zelve. De meest ecologische keuze. Dat wisten alle experts twee decennia terug ook al, maar de politiek – onwaarschijnlijk maar waar – nam toen de nu nog altijd niet te begrijpen beslissing om tegen 2015 de laatste kerncentrale in België te sluiten. We zijn anno 2023 en diezelfde politiek beslist nu om (2) kerncentrales langer open te houden. Op zich zou je kunnen denken: oké, goed, men is tot inzicht gekomen. Maar de beslissing die nu werd genomen, blijft totaal onverantwoord. Want wat niet wordt gezegd is dat er over enkele jaren geen splijtstof zal zijn om die centrales aan de praat te houden. Nergens merk ik ook een visie voor de langere termijn. En dan moeten de bedrijven ondernemen in zo’n context. En dan hoor ik Alexander De Croo zeggen dat de eerste prioriteit nu gaat naar het bewaken van de concurrentiekracht van de bedrijven. Terwijl die concurrentiekracht, in vergelijking met de buurlanden, al jaren wordt ondermijnd.

Europa vs China

-Gelooft u nog in de maakindustrie in Vlaanderen?

-Op zich ben ik geneigd positief te antwoorden. Maar. Er is een grote maar. Hier personeel vinden is hoe langer hoe minder een evidentie. Daar moeten we conclusies uit trekken.

-Zoals dan maar naar China trekken? Vandewiele opent er dit jaar een nieuwe en 120.000 vierkante meter grote state-of-the art fabriek in de buurt van Shanghai.

-Vandewiele is al decennia lang actief met een eigen fabriek in China. Zo nieuw is dat niet. Nu bouwen we een fabriek die de oude vervangt omdat deze nu eenmaal te klein was. Eens op kruissnelheid zullen er een duizendtal mensen werken. Die Chinese fabriek maakt cruciale onderdelen en componenten voor onze textielmachines. China is voor drie redenen belangrijk. Een: je ervaart er nog de vrijheid en de ruimte om te ondernemen, wat in Europa veel minder het geval is. Laatst wilden we in de fabriek in Marke een nieuw raam steken om een ingesloten ruimte wat meer daglicht te schenken. Een heel proces was dat, met papieren en formaliteiten. Twee: draai of keer het zoals je wilt, maar China blijft nog altijd gelijk staan aan de helft van de industriële productie wereldwijd. Daar kan je toch niet wegblijven? Ook de grootste Europese bedrijven  hebben er vestigingen en daar zijn heel wat van onze klanten bij. Drie: de loonkost is er zowat één derde van bij ons.

-Neemt u dan ook geen geostrategisch risico? Wie had verwacht dat Rusland Oekraïne zou binnenvallen? Hetzelfde kan gebeuren met China in Taiwan. En wat dan?

-Dan moet u weten wat de geschiedenis ons leert. Oorlogen worden bijna zonder uitzondering begonnen waar een falende economie en een falende staat hand in hand gaan. Rusland is daar zo’n perfect voorbeeld van. Wist u trouwens dat de hele Russische economie zowat gelijk staat aan de economie van België en Nederland samen? Voor zo’n groot land als Rusland, is dat toch veelbetekenend? China heeft geen falende economie, maar blijft groeien. China is en blijft tot nader order de ‘fabriek van de wereld’.

De weg naar consolidatie en opvolging is lang

-Terug naar Domotex: Vandewiele figureert in Halle 19 naast concullega’s uit andere landen van de wereld. In de wereld van uw klanten (de vloerbekledingsbedrijven) zet de consolidatie zich versneld verder. Het kan moeilijk anders of ook in de wereld van de machinebouw moet het tot hergroeperingen komen. Toch?

-Dat kan inderdaad niet anders. De vraag is alleen: wanneer? In de vloerbekleding werd al twintig jaar gezegd dat de nood groot was, maar het heeft lang geduurd vooraleer actie werd ondernomen. Dus we zien wel. Maar dat die consolidatie er komt, staat wel vast.

-Zal Vandewiele, als het zo ver is, dan het voortouw nemen?

-We zijn nog bezig met onze belangrijke Italiaanse overname van Savio te verteren. Elke integratie vraag veel tijd. Laten we ons daar eerst op concentreren. We zien dan later wel.

-U heeft zowel Barco als Vandewiele in portefeuille. Heeft het zin om, zoals Luc Tack deed met Picanol en Tessenderlo, een fusie te overwegen onder één paraplu?

-Alle respect voor wat Luc doet. Zijn visie is industrieel en familiaal gedreven. Bij ons ligt dat even anders.

-Tot slot, een vraag die ons al langer bezig houdt: hoe krijgt u in hemelsnaam de jobs van CEO bij Barco en Vandewiele -twee wereldbedrijven – met elkaar gecumuleerd? Er zijn maar 16 uur maximaal per dag, de rest moet je slapen.

-Ik kom wel toe met vijf uur slaap, dat is al handig (schaterlach). Het voordeel is dat Barco en Vandewiele qua fysionomie vrij gelijklopende bedrijven zijn. Ze zijn allebei actief op de wereldmarkt met technologie die baanbrekend wil zijn. De vraag voor een CEO is vooral: hoe krijg je dat alles georganiseerd met de mensen die ter beschikking staan? Ach, weet u, ik ben ook maar één van hen, één radertje in het geheel. Ik ben ook wel blij dat ik mijn zoon Thomas stilaan zie doorgroeien.

-Uw opvolger?

-Daar is het nog te vroeg voor. Ik heb vier kinderen, moet je weten. Maar Thomas doet het goed en hij doet nu op alle echelons de nodige ervaring op. Hij heeft een uitmuntende skills en opleiding genoten, dat moet gezegd. Hij studeerde in München, volgde les aan de beste unief van Japan en richtte toen in Vancouver een eigen en bijzonder veelbelovend technologiebedrijfje op.  Het toeval wil dat hij, toen covid uitbrak, hij niet in Canada maar in België verbleef. Hij is de zaken van zijn start-up een jaar lang van hieruit blijven sturen. Inmiddels kwam hij, noodgedwongen zou je kunnen zeggen, ook bij Vandewiele werken. Eerlijk: een geschenk uit de hemel. Enfin, we zien wel wat morgen brengt.

(KC)