In de voorbije jaren vlogen elektrische fietsen over de toonbank en die trend zal niet meteen stoppen. Voor steeds meer Vlamingen zijn elektrische fietsen een alternatief voor hun pendeltocht naar het werk. E-bakfietsen zijn dan weer populair in de stad en e-mountainbikes voor een heerlijke tocht met vrienden in het weekend.
Vijf jaar terug kostten elektrische fietsen nog gemiddeld 2000 tot 3000 euro. Vandaag lopen de prijzen voor allerlei varianten makkelijk op tot 4.000 à 6.000 euro, en sommige modellen gaan tot 9.000 euro. Logisch dat ook de vraag naar verzekeringen voor materiële schade en diefstallen in de lift zit, stelt Callant vast.
Meer fietsdiefstallen in Antwerpen en Brussel
Een zicht krijgen op het aantal fietsdiefstallen in België (en de evolutie daarin) is een moeilijke oefening. Schattingen lopen op tot 30.000 (minimum) tot 100.000 per jaar, aldus Callant. Niemand weet het eigenlijk, ook de politie niet. Verkeersinstituut Vias maakte in 2022 in een onderzoeksrapport (link) gewag van een daling of stagnatie tijdens het afgelopen decennium en verwijst naar het zogenoemde dark number: veel diefstallen worden niet aangegeven en verschijnen dus niet in de cijfers.
Wel toont kwalitatief onderzoek van Vias aan dat er in de afgelopen jaren steeds minder goedkope, klassieke fietsen gestolen worden. Individuele dieven maar vooral georganiseerde bendes richten zich selectiever op de steeds meer aanwezige duurdere modellen en die trend is volgens VRT Nieuws vooral merkbaar in de twee grootste steden van ons land: Antwerpen en Brussel.
Dat bevestigen ook Toon Cochez en Peter Callant, respectievelijk woordvoerder en CEO van het verzekeringsmakelaarbedrijf Callant. Callant Verzekeringen bood in ons land als eerste al in 2007 de eerste omniumverzekeringen voor fietsen aan maar moest toen als pionier bij een Nederlandse verzekeraar aankloppen om het risico te dragen. Inmiddels is de markt natuurlijk volwassener geworden en zijn er ook Belgische maatschappijen die het risico helpen dragen. “We sluiten veel meer contracten af dan pakweg 5 jaar geleden omdat er zoveel méér dure e-bikes op de weg zitten,” stellen Cochez en Callant. “Daardoor zien we ook een sneeuwbaleffect: met meer contracten neemt ook het aantal diefstaldossiers in ons bestand toe. Dat loopt echter gelijkmatig. We kunnen niet spreken van een proportioneel toenemend aantal diefstallen in vergelijking met het aantal afgesloten contracten. Met één uitzondering: Antwerpen en Brussel.”
Logische redenering
Volgens Peter Callant is het niet meer dan logisch dat de fietsverzekeringen in Antwerpen en Brussel duurder zijn, dan pakweg in West-Vlaanderen.
“In de sector van de verzekeringen werken we soms met segmentering”, zegt Peter Callant. “Jonge autobestuurders betalen een hogere verzekeringspremie omdat ze door hun gebrek aan ervaring relatief vaak in ongevallen betrokken zijn, Antwerpse en Brusselse fietsers betalen meer omdat uit onze diefstalcijfers blijkt dat hun tweewieler duidelijk een hoger risico heeft om gestolen te worden. We passen dat principe in beperkte mate toe, zodat de verschillen niet te groot worden. Het alternatief is: voor stedelijke fietsers een lagere premie maar dan voor alle anderen ook een iets hogere premie, om het dekkingsmechanisme te bewaren. Maken we zo méér winst? Dat is erg relatief: fietscontracten maken intussen 2 procent uit van onze totale omzet. We houden de markt van de fietsverzekeringen liever duurzaam en willen die nog lang verderzetten. Toestanden zoals in Nederland waar de ANWB (link) plots verzekeringen voor bepaalde e-bikes moet stopzetten omdat het financieel model na massa’s diefstallen van zogenoemde fatbikes onderuit gaat, zie ik in Vlaanderen niet gebeuren, we blijven voorzichtig.”
Wie overigens via het cafetariaplan van een bedrijf een elektrische fiets least, ontspringt de dans. Hier rekenen makelaars en verzekeraars op de grote volumes van contracten en zo kunnen ze het risico van diefstal van dure fietsen beter dekken. Je woonplaats is van geen tel.
