ZWEVEGEM – In wat een echte oorlogsverklaring lijkt, laten de vakbonden hun ongenoegen blijken over de houding van de directie van Bekaert aan de onderhandelingstafel. Het arbeidersvakbondsfront deed dat in een open brief. De directie wenst op de ‘provocaties’ vooral niet te antwoorden. “De sociale onderhandelingen worden gevoerd aan de tafel en niet in de media”, laat de top van Bekaert weten. De directie zegt te zoeken naar oplossingen, de verenigde arbeidersvakbonden dringen aan op sereniteit. Vandaag lijkt er vooral sprake van een dovemansgesprek.
Op 28 maart 2019 kondigde Bekaert herstructureringsplannen aan in België als onderdeel van de acties die wereldwijd genomen worden om de financiële prestaties van de business te herstellen. Deze acties omvatten onder meer de intentie om bepaalde activiteiten in België af te slanken of te sluiten. De vooropgestelde herstructurering zou in België 281 jobs kosten. “De informatie- en consultatiefase, tijdens dewelke het management en de sociale partners de opties evalueren om de sociale impact te verzachten, is lopende”, zo liet Bekaert vorige week weten bij de publicatie van zijn tussentijdse rapportering van het eerste kwartaal en het afscheid van topman en voorzitter Bert De Graeve.
Sinds de aankondiging dat honderden jobs moeten sneuvelen en zelfs fabrieken in de regio moeten sluiten (onder meer die van Moen), staan de relaties tussen de directie en de vakbonden echter kennelijk op scherp. Van vooruitgang -laat staan van resultaten- in de gesprekken is in elke geval een sprake.
Al dan niet werkzekerheid?
De vakbonden zelf zijn het beu, zoals moet blijken uit een open brief waarin ze met scherp schieten. “De arbeidersgemeenschap van Bekaert Zwevegem, Moen, Deerlijk en Ingelmunster hebben zich de laatste weken constructief opgesteld tegen over de directie en gaven het overleg tussen de directie en de vakbonden alle kansen op succes”, heet het. “Toch vond directie het nodig de arbeiders van alle afdelingen en vestigingen te schofferen en te provoceren. Indien zij dit pad niet wensen te bewandelen en de vele leugens en provocaties blijven hanteren, bieden de arbeiders de directie een oorlog aan die door de vakbonden niet zal in te tomen zijn. Door open en duidelijk te verspreiden dat er GEEN werkzekerheid is hebben alle werknemers van de getroffen en niet getroffen afdelingen de krachten gebundeld tegenover de directie. Bij de arbeiders/bedienden is er één front en dat wordt sterker met de minuut en bij elke provocatie.”
