Eerder dit jaar besliste de federale regering om de waterstofstrategie van vorig jaar een update te geven. Groen geproduceerde waterstof wordt gezien als een hoeksteen van de energietransitie, in de eerste plaats als energiebron voor de industrie en zwaar transport, maar ook in de elektriciteitssector en de bouw. Na de uitbraak van de oorlog in Oekraïne is de nood om minder afhankelijk te worden van fossiele brandstoffen nog groter geworden. Het is ook zaak, aldus de regering, om onze import van energie veilig te stellen. In dat verband worden in een globale context drie verschillende aanvoerroutes voor waterstof naar voor geschoven: langs de Noordzee via pijpleiding, vanuit het Middellandse Zeegebied via pijpleiding, en een scheepvaartroute voor de toevoer vanuit andere delen van de wereld.
In de optiek van de federale regering moet van België dé Europese draaischijf voor de invoer en doorvoer van waterstofmoleculen worden. Ook neemt de regering zich voor om te investeren in nieuw onderzoek naar waterstoftechnologie, schrijft ze wetten om een efficiënte markt voor waterstof mogelijk te maken en komt er een Belgische ‘Waterstofraad’ om Belgische bedrijven te ondersteunen in het buitenland.
Een historisch keerpunt
Volgens Premier Alexander De Croo (Open VLD) moeten de overheid en de industrie de energiecrisis samen aangrijpen om werk te maken van de transitie naar waterstof. “Twee maanden geleden waren heel wat mensen geschokt toen ik zei dat er vijf moeilijke winters aankomen”, zegt De Croo. “Maar vandaag zie ik niets dat die voorspelling tegenspreekt. Het is belangrijk dat we dit moment goed gebruiken, want hebben de kans om een gigantische stap voorwaarts te zetten.”
De premier vergeleek de situatie van vandaag zelf met de periode na de Tweede Wereldoorlog. “Toen richtte Europa de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en Euratom op”, zei De Croo. “We staan nu opnieuw op zo’n keerpunt. Er is een Europese strategie nodig. Want het gaat ook om onze veiligheid. Om Europa te stabiliseren, moeten we onze energietoevoer stabiliseren.”
Sleutelrol voor Antwerpse haven
Volgens havenbaas Jacques Vandermeiren is er alvast een centrale rol weggelegd voor de haven van Antwerpen-Zeebrugge. “Een van de belangrijkste drijfveren voor de fusie met Zeebrugge was ook de energietransitie, om een sleutelrol te spelen in zowel de import als de lokale productie van waterstof”, aldus Vandermeiren.
Zeebrugge en Antwerpen vullen elkaar inderdaad goed aan: de aardgasinfrastructuur van Zeebrugge kan ingezet worden voor de invoer, in Antwerpen bevindt zich met de grote petrochemische cluster een belangrijk potentieel klantenbestand. Op beide locaties zijn plannen voor een waterstoffabriek, om een deel van de productie hier te organiseren. Maar het merendeel van waterstof zal geïmporteerd worden vanuit landen met veel zon of wind om het waterstof op groene wijze te produceren.
