Vervisch Filip

Afscheid van Filip Vervisch, ondernemer met diepe wortels

KORTRIJK – Twee dagen voor zijn 68e verjaardag is ondernemer Filip Vervisch overleden. Hij werd inmiddels in zijn geboortestad Kortrijk ten grave gedragen door familie en vrienden. Filip Vervisch was het grootste deel van zijn leven actief als houthandelaar, bedrijf dat hij destijds overnam van zijn vader Jozef en waarmee hij ook erg actief was in Noord-Frankrijk. Daar stond hij bekend als ‘Filip de Belgique’ of ‘l’homme du bois’. Maar hij was ook ‘l’homme de bois’, een man uit één stuk met diepe wortels.

Een ongewoon leven. Dat is het minste wat je van de alom geprezen en door iedereen graag geziene Filip Vervisch kon zeggen. Na zijn humaniora studies aan het Sint-Amandscollege, koos de erg sociaal ingestelde jongeling er voor om zijn lot te verbinden aan de Orde van Scheutisten. Toen hij zich in Japan voorbereidde op het priesterambt, nam zijn leven een ongewone  wending. Hij leerde in het land van de rijzende zon zijn latere vrouw Nobue kennen en besloot naar de heimat terug te keren. Het gezin kreeg vier kinderen, drie zonen en één dochter. Met veel bravoure zette hij de houthandel van zijn vader verder. Bomen rooien en klaar zetten voor klanten uit de industrie, werd zijn missie. Als ondernemer bewees hij decennia lang uit het goede hout te zijn gesneden.

Humanist par excellence

Met Filip Vervisch gaat niet alleen een bescheiden maar verdienstelijk trader en ondernemer heen, maar boven alles ook een echte familie man en optimist die in het leven stond als graag geziene vriend van iedereen, zoals ook als lid in golfclub De Palingbeek. Tolerant en scherpzinnig, onbaatzuchtig en recht toe recht aan, een humanist par excellence met onvoorwaardelijke goedheid, immer olijk en vrolijk, gouden hart en sterk als het sterkste hout tot een ziekte hem sloopte. De levensgenieter in hem nam op de meest originele manier langzaam afscheid van familie en vrienden door twee jaar lang elke vrijdagnamiddag een rondje weg te schenken bij hem thuis, voor de gelegenheid omgedoopt tot Café Filip, waar de uitbater nooit zijn goed humeur verloor en mensen bleef koesteren tot zijn laatste dag. (KC)