JanValcke

Afscheid van de aimabele ondernemer par excellence Jan Valcke (ex-Vasco, Bedrijvencentrum Wevelgem)

KORTRIJK - In Kortrijk heeft Jan Valcke veel te vroeg het aardse bestaan ingeruild voor de eeuwigheid. Hij leed sinds de lente aan een ziekte die hem helemaal in de wurggreep had. Met Jan Valcke gaat niet alleen een rasondernemer heen, maar ook een bijzonder mooie mens die alom werd gerespecteerd. Hij klom in zijn beroepsleven op van de laagste tot de hoogste sport, maar bleef altijd zijn eigenste en aimabele zelf. Het West-Vlaamse ondernemersleven verliest met hem een grote persoonlijkheid, die niettemin waarden als eenvoud en diepmenselijkheid hoog in zijn persoonlijke vaandel had ingeschreven.  

Het levensverhaal van Jan Valcke leest als het scenario van een film. Al van in zijn jeugd wist de in Kortrijk geboren en getogen jongeling dat hij iets met computers en iets internationaals wilde doen. Maar tussen droom en werkelijkheid ligt vaak een grote gracht, en al zeker als je enkel een diploma middelbaar onderwijs op zak hebt.

Geen nood, dacht Valcke, dan begin ik maar als taxichauffeur (en gids) in Brussel en zo geschiedde ook. In een interview met ondergetekende zei hij ooit dat hij als taxichauffeur alles had geleerd over ondernemerschap, dat vaak neerkomt op initiatief durven nemen en je plan leren trekken.

Dromen zijn géén bedrog

Toen hij enkele jaren later de kans kreeg om als verkoper aan de slag te gaan bij informaticabedrijf Prodata greep hij die kans met beide handjes. Later volgde een gelijkaardige job bij Rank Xerox waar de Kortrijkzaan het schopte tot beste verkoper wereldwijd van van de Amerikaanse groep. Een referentie waar hij terecht fier mocht op zijn. Begin de jaren tachtig volgde een job bij Acec waar de eerste voice mail toepassingen hun opwachting maakten. De visionaire Jan Valcke bleek een believer vanaf het eerste uur en handelde daar ook naar.

Toen vanuit de bankensector de vragen kwamen omtrent beveiliging van phone banking, stond hij mee aan de wieg van een in eigen beheer ontwikkeld Digipass, dat prompt zijn grote potentieel liet zien. Dat bleef niet ongemerkt bij de grote Amerikaanse groep Vasco, dat de hand wist te leggen op de technologie én het product. En op padvinder en uitvinder Jan Valcke.

Als de meeste dromen bedrog zijn, dan gold dat niet voor Jan Valcke. Zijn jeugddroom (iets met technologie en internationaal) werd stap per stap waar. Tot hij op een mooie dag door het op de Nasdaq genoteerde Vasco werd benoemd tot – hou u vast – COO van de Europese tak van Vasco. In die hoedanigheid mocht hij ooit op Wall Street de bel laten rinkelen.

People en marketing

Dat hoge aanzien en dito job hebben Valcke nooit doen zweven en ook nooit belet een echte people manager te zijn, die graag tussen en met de mensen aan de weg van de technologische vooruitgang bleef timmeren. Met grote successen tot gevolg, niet alleen technologisch maar ook op de balans. Van een bedrijf met flink wat schulden maakte hij middels de juiste strategie een ruim winstgevende entiteit.

Zijn internet beveiligingstool ‘Digipass’ sloeg overal in Europa aan. Om het product passend te ‘marketeeren‘ bij een groot publiek, besloot Valcke met Vasco ook hoofdsponsor te worden van voetbalclub KV Kortrijk. Het zorgde enkel voor een vermenigvuldiging van de business. Bij KV Kortrijk maakte hij met zijn charmante, empathische maar altijd bescheiden persoonlijkheid alleen maar vrienden, zo getuigen ook gewezen bestuursleden van de club tot op vandaag.

Bonus pater familias

Na de intensieve Vasco-jaren vond Jan Valcke het nodig om zich danig nuttig te maken voor de West-Vlaamse businesscommunity. Hij werd de right man on the right place: algemeen directeur van het Bedrijvencentrum in Wevelgem, een kweekvijver voor jong ondernemerstalent.

Hij voelde er zich als een vis in het water omdat hij alle opgedane ervaring nu nuttig ten dienste kon stellen van beloftevolle starters. Derden met raad en daad bijstaan, en aanmoedigen om hoger te vliegen: het was hem op het lijf geschreven. Hij oogstte er veel lof en nog meer respect mee.

Hij liet als een bonus pater familias ook geen enkele gelegenheid voorbijgaan om bij de buitenwereld zijn ‘kinderen’ te promoten en aan te moedigen om sterker te worden. Die kinderen in Wevelgem zullen zich nu een tijdlang willens nillens en met groot verdriet weeskinderen voelen. En zij niet alleen. Ook wij en duizenden anderen die een diepe buiging zullen maken.

(Karel Cambien)