Tot twee jaar geleden was Roger nog wekelijks te zien in de firma. Hij bleef gepassioneerd door het familiebedrijf. Hij vertegenwoordigde de 2e generatie binnen het in de streek en ook daarbuiten bekende familiebedrijf en had een heel grote impact op het DNA van de firma en de streek. In het gezegende jaar 1948 maakte hij zijn opwachting in de firma van zijn vader.
In 1980 deed zijn zoon Carlos hetzelfde. “Mijn overname en intrede kwamen zeer natuurlijk tot stand dankzij mijn vader”, vertelt Carlos Valcke. “Dat is eigen aan een goed familiebedrijf. Het was een balans tussen de ene die een stap terug neemt en de andere die erin moest groeien. Mijn vader was steeds professioneel. We waren vergeeflijk en konden steeds goed samenwerken. Deze overgang probeer ik ook met mijn eigen zoon Charles te bewerkstelligen.”
De mens in de ondernemer
Werknemers zullen hem herinneren als een werkgever die de firma consolideerde in de 20ste eeuw. Het familiebedrijf uitbouwen tot wat het vandaag is geworden, is een lang werk geweest van generatie na generatie. Roger Valcke speelde na de sterke groei van oprichter Charles Valcke een enorme rol in het uitbouwen en versterken van het familiebedrijf tijdens de 20ste eeuw. Als bedrijfsleider liet hij het bedrijf organisch groeien en loodste het door elke hoog- en laagconjunctuur met directeur-ingenieur Jacques Werquin aan zijn zijde, tot deze laatste plots overleed in 1996.
De getuigenissen van medewerkers liegen er niet om. Roger Valcke was een bijzonder ondernemer en een groot mens. “Roger was een minzaam persoon waarvoor het aangenaam werken was”, vertelt Rony Bequoye, CFO op pensioen Valcke Prefab Beton. “Inzet, trouw en vakkennis werden door hem ten zeerste gewaardeerd en hij uitte daarvoor steeds zijn appreciatie tegenover zijn werknemers.”
Ook Gino Pauwels, planning- en dispatching verantwoordelijke op pensioen Valcke Prefab Beton, haalt de loftrompet boven. “Ik heb het geluk gehad om in mijn loopbaan van 45 jaar bij Valcke Prefab Beton als planning- en dispatching verantwoordelijke Roger zeer goed te hebben leren kennen en waarderen”, zegt Pauwels. “Hij kon anderen enorm motiveren, maar hield het menselijk aspect van zijn beslissingen steeds voor ogen en toonde respect en waardering voor zijn mensen.”
Passie voor groei en voor ‘osan deure doen’
Eigen aan de prefab betonindustrie is de arbeidsintensiteit van het productieproces. In 1960 waren er 120 werknemers in dienst. Later op de piek van de tewerkstelling bij Valcke Prefab Beton werden dat zo’n 500 werknemers. Dit door de uitbreidende productie, de opgerichte firma Pevalco (opgericht in de jaren ’50, wegenwerken) en Traconord (industriebouw in Frankrijk). Veel van die werknemers kwamen en komen nog steeds uit het gebied rondom het bedrijf dat zich uitstrekt van Ieper tot in het grensgebied dat in die tijd de ‘schreve’ werd genoemd, een regio waar traditioneel niet veel werkgelegenheid was (Roesbrugge-Haringe tot Nieuwkerke). Zonder de oprechte passie voor bouwen van Roger had de firma niet zo kunnen groeien.
Onderdeel van deze bevlogenheid was een bijzondere interesse in hijskranen en het bedenken van zeer praktische oplossingen om de productie steeds te optimaliseren. Tijdens zijn bestuur werd een volledig nieuwe afdeling opgericht voor spanbeton, een technologie die in de jaren ’60 een bijzonder vernieuwende innovatie was in het prefab bouwen met beton. Ook lang na zijn pensioen kwam Roger nog elke dag naar de firma, onder het motto ‘osan deure doen‘.
Een hart voor de Westhoek
Roger Valcke stond in heel de streek gekend als een bijzonder sociaal actieve man met de typische no-nonsense aanpak zoals we die kennen in de Westhoek en was dan ook heel betrokken bij allerlei lokale initiatieven. Zo voerde hij samen met de toenmalige handelskamer niet aflatende acties in verband met de aanleg van de A19 en de ontsluiting van de Westhoek.
“Hij was de vriend van velen, kende enorm veel mensen”, aldus Jef Verschoore, voormalig schepen stad Ieper. “Roger was een fiere persoon, fier over de realisaties van het familiebedrijf en de weg dat het afgelegd heeft. Hij was altijd in de weer, ook lang nadat Carlos de leiding had overgenomen, om de belangen van het bedrijf en Vlamertinge te verdedigen. Ontelbare keren is hij bij mij in het stadhuis op mijn bureau geweest om een en ander te bepleiten. De doortrekking van de A19 was één van de zaken waarvoor hij ijverde.”
Roger Valcke was als vooraanstaand ondernemer en belangrijk werkgever in de regio sterk betrokken bij de ontwikkeling en groei van de Kamer van Koophandel (Voka) in Ieper. “De lobbydossiers rond de ontsluiting van de regio zowel richting Kortrijk als tussen Veurne en Ieper waren voor hem absoluut prioritair”, zegt Patrice Bakeroot namens Voka. “Ook het bieden van kansen op economische groei in de Westhoek via het ontwikkelen van bijkomende bedrijventerreinen was voor Roger terecht heel belangrijk. Het aanbieden van kwalitatief technisch onderwijs lag hem ook nauw aan het hart. Gedreven leerlingen konden steeds voor een stageplaats in zijn onderneming terecht. Roger Valcke was ook de man die samen met de andere bestuurders van de Kamer van Koophandel mee zijn schouders zette onder de realisatie van Westhoek Expo, een evenementenzaal in Ieper waar talrijke ondernemers die er deelnamen aan de jaarbeurzen, maar ook jongeren die er fantastische feestavonden kenden, heel goeie herinneringen aan overhouden. Hij was een man die niet alleen de mogelijkheden voor economische groei in de regio zag, maar ze ook reëel ondersteunde en mee hielp uitbouwen.”
Een hart voor de sport
Verder was Roger een groot supporter van de lokale damesvolleybalclub Vlamvo. De gemeentelijke sporthal (1971) in Vlamertinge om de damesvolleybal Vlamvo indoor te kunnen laten spelen, werd verwezenlijkt mede dankzij zijn inzet.
Ook was hij als fervente tennisser betrokken bij de oprichting van het Augustijnenpark (tenniscentrum in Ieper) in 1983 toen de oude club moest verdwijnen. Later herhaalde hij deze sportieve inzet als stichtend lid van golfclub De Palingbeek in Hollebeke waar hij zolang zijn gezondheid het toeliet te vinden was op het terrein. Wanneer dat niet meer kon, bleef hij thuis nog balletjes slaan in zijn schuur uit passie voor de sport.
In zijn vrije tijd was Roger vliegtuig- en later helikopterpiloot om de werven sneller te kunnen bezoeken in de jaren ’60 en ‘70. Roger was de vader van 4 kinderen, grootvader van 10 kleinkinderen en overgrootvader van 19 kleinkinderen.
