Dertig jaar lang werkte Pascale met passie in de winkel, maar nu ze de pensioenleeftijd nadert, is het goed geweest. Eind april zal de winkel voor goed de deuren sluiten. Ondanks het feit dat haar producten naar eigen zeggen een gat in de markt zijn, was het geen optie om de zaak te laten overnemen. “Dit is veel te klassiek, dat besef ik ook”, zegt ze. “Zowat alle winkels in deze stijl verdwenen de laatste decennia. De leveranciers sloten één voor één de deuren. Goede Duitse merken voor pyjama’s, de leverancier van onze lakens, een leverancier voor speciale schorten… Allemaal zijn ze dicht. Nu komt alles via grote containers uit China, Cambodja en Vietnam. En de kwaliteit is veel minder. Het moet vooral goedkoop zijn.”
Tweede Wereldoorlog
Het verhaal van textielwinkel Verhasselt begint net na de Tweede Wereldoorlog, wanneer PAscale’s grootmoeder Helena Verhasselt een stoffenkraam op de Mechelse markten begint uit te baten. Niet veel later volgde ook fysieke winkels in Mechelen en Tienen, in 1954 opende ze een winkel in Leuven. In 1985 opende Helena textielwinkel Verhasselt in de Penstraat.
Pascale zelf liep als klein meisje al rond in de winkel. “Het was voorbestemd dat ik er mee zou instappen. Dat was vanzelfsprekend, als enige dochter van de enige dochter. Mijn zinnen waren er ook al vroeg op gezet. Als 16-jarige begon ik eerst in Mechelen. Toen die winkel sloot in 1985, verhuisde ik naar de winkel in Leuven waar ik tien jaar lang samen met mijn beste vriendin Anita de boel deed draaien. Sinds 1995 sta ik hier alleen”, aldus Pascale.
Haar grootmoeder overleed in 1997, twee jaar nadat ze de winkel overnam, maar haar nalatenschap bleef voortleven. Trouwe klanten stromen de laatste dagen massaal de winkel binnen, sinds Pascale de nakende sluiting bekendmaakte. De rekken zijn in een mum van tijd uitverkocht, en verschillende klanten kochten een grote voorraad onderhemdjes of ondergoed in. “Ik zelf ook, moet ik bekennen”, zegt Pascale. “Ik sloeg een voorraad in voor zeker tien jaar. Met klanten heb ik al veel nagedacht over waar ze voortaan naartoe kunnen. Maar dit soort kwaliteitsvolle onderkleding vind je nog amper. Ik zou ook niet weten waar ik naartoe zal moeten eens mijn voorraad op is.”
