In 2007 startte Servaas met zijn eigen fietsenatelier, toen nog in een pand naast Gamma, en zo’n tien jaar geleden verhuisde hij naar zijn huidige pand langs de Weversstraat. Het is in die periode dat hij in onze zusterkrant De Standaard liet optekenen dat hij zijn job als fietsenmaker nooit zou willen opgeven.
Servaas zei ooit zijn job nooit te willen opgeven, maar deze zomer begon hij sterk te twijfelen en plakte hij een post-it op het artikel. — © mvl“Het artikel heeft altijd prominent in mijn atelier gehangen”, zegt fietsenmaker Servaas, fier als hij is op zijn stiel. Maar enkele maanden geleden plakte hij een post-it op het artikel met het woordje ‘soms’ erop. Intussen is dat doorstreept en staat er ‘wel’, want in september nam hij de beslissing om te stoppen met zijn succesvolle zaak.
Gevangenis
“Er zijn verschillende redenen waarom ik tot die beslissing gekomen ben, en ik wil niet te negatief doen”, klinkt het. Maar Servaas werd na al die jaren de vier muren van zijn atelier beu. “Tijdens de zomermaanden vertelden klanten over het mooie weer, terwijl ik hier een hele dag fietsen stond te herstellen in het atelier. Ook op dagen dat de winkel gesloten was. Ik kon ook op steeds minder begrip rekenen als ik tijdens drukke periodes fietsen niet snel genoeg hersteld kreeg. Er moet tegenwoordig te veel. De winkel voelde aan als een gevangenis. Zeker de afgelopen zomer voelde ik mij daar niet goed bij.”
En hij wijst nog een andere reden aan om te stoppen. “Ik ben door mijn job een publiek figuur geworden. In het begin was dat fijn, maar nu kan ik niet meer buiten komen zonder dat mensen over ‘hunne vlo‘ beginnen. Het is zelfs zo erg dat ik steeds vaker buiten Asse ga eten om daaraan te ontsnappen”, zegt Servaas. Dat hij begin september eens zes dagen buiten kon werken tijdens de Hopduvelfeesten, deed hem echt deugd. Nadien hakte hij de knoop door om te stoppen met de zaak.
Lesgeven
“Ik word veertig volgend jaar en wou deze job niet nog dertig jaar doen.” Sinds september koopt Servaas geen nieuwe fietsen meer in. Zelf wil hij nog ongeveer een half jaar deeltijds fietsen herstellen en hoopt hij intussen een overnemer te vinden. “Een van mijn vertegenwoordigers vroeg me of ik zin had om les te geven bij Syntra Brussel. Ik heb dat in het verleden nog gedaan en dus geef ik ondertussen al fietsmechanica aan volwassenen. En ik ga ook aan de slag bij een syndicus als probleemoplosser.”
“Ik voel me wel opgelucht nu het nieuws bekend is, maar ik wou mijn klanten niet ineens voor een voldongen feit zetten. Ik had wel wat schrik van de reacties maar die vallen goed mee, iedereen gunt het me. Vanaf december ben ik enkel nog open op maandag, dinsdag en woensdag. Ik zal blij zijn dat ik eindelijk weer vrije weekends heb voor mijn gezin”, besluit de fietsenmaker.
