Decennialang kwamen de inwoners van de wijk Holleken in Linkebeek hun pintje drinken in café Postwereld. Pierrot Bosgaerd was een van die klanten. “Ik kwam hier vrij vaak over de vloer en vond het er altijd gezellig. Omwille van gezondheidsredenen is de vorige uitbater er noodgedwongen mee moeten stoppen. Met enkele klanten hebben we dan afwisselend het café wat proberen openhouden, maar dat kon niet blijven duren.”
“Door de coronapandemie bleef het café zelfs helemaal dicht. De vorige uitbater, die intussen helaas is overleden, heeft me toen gecontacteerd met de vraag om de zaak over te nemen. Uiteindelijk hebben we elkaar gevonden. Ik ben op dat voorstel ingegaan omdat ik absoluut wilde dat dit karaktervol, bruin cafeetje bewaard zou blijven.”
“Een andere overnemer zou het interieur waarschijnlijk helemaal veranderd hebben en het gebouw misschien zelfs gesloopt hebben. Dat wilde ik absoluut vermijden. Het zou te gek voor woorden zijn om zoiets kwijt te spelen. Hier in het Holleken is er al zo weinig. De apotheker is onlangs gestopt, de kruidenierszaak is ook al een tijd dicht. Ik wilde niet dat hetzelfde zou gebeuren met het café.”
Eigenheid behouden
Hoewel Pierrot een en ander veranderde, heeft de kroeg zijn eigenheid behouden. “De toog, de bar, de biljarttafel, de vloer, … daar hebben we niet aan geraakt”, vertelt Pierrot. “Het merendeel van de tafels en stoelen hebben we moeten vervangen. Die waren echt stokoud en stonden krom en scheef. We hebben er wel voor gezorgd dat het nieuwe meubilair bij het interieur paste.”
“En de oude stoelen en barkrukken hebben we niet weggegooid. Een deel is door de klanten mee naar huis genomen, de rest hebben wij ergens opgeslagen. We konden het niet over ons hart kregen om ermee naar het containerpark te gaan. De banner buiten aan het café met het opschrift ‘Postwereld’ laten we voorlopig ook hangen.”
Brasserie
In de beginperiode was The Post enkel een café, intussen is het een volwaardige brasserie. Pierrot waakt erover dat de eigenheid van de zaak niet verloren gaat. “De roots van het café mogen we niet verloochenen. Het is nog altijd mogelijk om een pintje te komen drinken. Dat kan aan de toog, al houden we bewust ook altijd twee of drie tafeltjes vrij. Weet je dat sommige klanten die komen eten bewust vragen voor een tafeltje binnen om de sfeer te kunnen opsnuiven. Al is het in de veranda ook gezellig, hoor. Aan de muur hangen enkele tientallen foto’s van het Linkebeek van vroeger. Vooral ons ouder cliënteel vindt dat aangenaam omdat ze die plekken herkennen. Van sommigen hebben we zelfs al oude foto’s gekregen.”
