Een nieuw Overlegcomité, dus was er opnieuw hoop dat de noden van ieder individu worden ingevuld. Iedere sector, iedere medewerker, iedere burger had vermoedelijk opnieuw een wensenlijstje klaar. En dus had ook ik als ondernemer een kleine wens: dat we met z’n allen opnieuw kunnen kiezen hoe vaak we naar kantoor komen. Niet omdat iedereen elke dag op kantoor moet zijn, wel omdat mensen de vrijheid moeten hebben om hun job in de – voor hen – optimale omstandigheden in te vullen. Bij de ene persoon is dat 100% telewerk, bij de andere misschien wel 100% vanop kantoor.
I know, eigenlijk mogen wij niet klagen. Als communicatiebureau (met een groot aantal internationale klanten) waren we al gewend Teams, Zoom en andere tools te gebruiken. En aangezien we de afgelopen periode ook meer dan 10 nieuwe gezichten konden verwelkomen, kan ik me ook niet vergelijken met onder andere de horeca- en cultuursector die zware klappen hebben gekregen. Toch kon ik me niet van de indruk ontdoen dat veel kmo’s de limiet van het – zo goed als 100% – thuiswerk stilaan hadden bereikt. En daarvoor zie ik 2 redenen.
1.De kracht van de kmo is de mens
Wij zijn – net als het merendeel van de Belgische bedrijven – een kmo. We tellen 46 medewerkers en de hoofdreden waarom heel wat van onze medewerkers voor ons hebben gekozen is (naast een uitdagende job in een communicatiebureau) de nabijheid van ons kantoor en vooral het feit dat niemand hier een nummer is. Als management zitten we tussen de mensen (en niet in een afgesloten ruimte), collega’s helpen elkaar waar nodig en er is flexibiliteit in werktijd en in ruimte,… Het vele telewerk heeft er echter voor gezorgd dat net die kracht van een kmo wat is verwaterd. Los van het schetsen van een kader voor de algemene gezondheid, gezondheidsreden lijkt het me dus – ook naar de toekomst toe – geen goed idee dat een regering zich verder vastklampt aan het bepalen waar, wanneer en hoe mensen moeten werken. Bedrijven en hun werknemers hebben de afgelopen jaren voldoende gemerkt voor welke taken je op kantoor moet zijn en voor welke taken je beter thuis kan werken. Dus laat ons vertrouwen hebben in hen om dit op een juiste manier op te pakken.
2.De toekomst is (niet alleen) aan de jeugd
De grootste uitdaging voor bedrijven is vandaag ongetwijfeld de war for talent. We zoeken allen naar die ene witte raaf die per direct inzetbaar is, terwijl het alternatief, iemand bijscholen op de werkvloer, zeker evenwaardig is. Alleen, dat kost tijd en telewerk is daar zeker geen accelerator in. Vandaag zitten we in een chatcultuur en lijkt er soms wel een drempel te zitten om intern even te bellen, met als reden: je ziet niet altijd wat de ander doet, en je zou dus kunnen storen. Iets wat niet aan de orde is wanneer je naast elkaar zit. Sterker nog, je kan als mentor per direct ingrijpen wanneer je ziet dat iemand mogelijks een fout zou maken. Daarnaast wil ik ook hier even aankaarten dat integratie binnen een bedrijf vandaag ook deels kunstmatig is, want wie gestart is in volle corona bij een nieuwe werkgever heeft eigenlijk op geen enkele wijze gevoeld hoe het er bij deze werkgever aan toe gaat. Het is dus aan de werkgevers om zoveel als mogelijk je eigenheid te bewaren, zelfs al zijn er soms beperkende maatregelen.
Ik wil dus in naam van iedere ondernemer, maar evengoed van iedere werknemer de regering bedanken om in deze haar gezond verstand te gebruiken en de limiet op het aantal telewerkdagen gewoon op te heffen. En ik hoop dat al mijn collega-ondernemers hun werknemers het vertrouwen geven om een goede balans te vinden tussen het kantoor en het thuiswerk. Dat die medewerkers nog altijd ervaren dat werken in een kmo een voordeel heeft op menselijk vlak en dat we op die manier onze economie de komende jaren gezamenlijk verder kunnen uitbouwen. En dan zal de beslissing van de regering op lange termijn meer dan beloond worden.
