We moeten verder dan 100 jaar teruggaan in de tijd om de geschiedenis van de handelaarsfamilie Vriamont te ontwarren. Meer bepaald in 1898 werd de firma Liboire Vriamont opgericht in Landen. Liboire startte met een fietshandel en daarnaast hield hij zich bezig met de verkoop en levering van alle soorten landbouwmachines, maar ook van Leuvense stoven en de eerste naaimachines.
Eén zoon nam de handel van Liboire over, de andere, Paul, opende op 8 mei 1924 een confectiewinkel in de Stationsstraat in Landen, het huis Vriamont.
“Hoe mijn grootvader in de confectie terechtgekomen is, weet ik eigenlijk niet”, zegt Benoît. “Maar dat de zaak goed draaide, weet ik wel, want zijn twee zonen, René en Jean, werden al snel ingeschakeld om mee te helpen. Zeker na de oorlog was er heel veel werk. Iedereen wilde een kostuum.”
Jean ging na een tijdje een andere weg uit, maar René zette vol passie de zaak verder. En die passie sloeg al snel over op zijn zoon Benoît. “Op mijn 20ste kreeg ik al de leiding over de aankoop van de kostuums”, vertelt hij. “Ik hielp mijn vader ook in de winkel, maar daarnaast was ik heel vaak op de weg, als agent voor Pierre Balmain en Alan Paine. Ik was toen de enige in België.”
Fijn cliënteel
René stapte op 66-jarige leeftijd uit de zaak. Rond die tijd besloot Sophie, de echtgenote van Benoît, om mee in de winkel te werken. Dertig jaar later staat het paar nog steeds met veel goesting de klanten bij met raad en daad. “We hebben een heel fijn cliënteel, dat ons advies apprecieert. We hebben heel wat klanten uit het Landense zelf, maar evengoed uit het Leuvense of Wallonië, aangezien we bijna op de taalgrens gelegen zijn.”
Benoît ademt herenmode. “Ik droeg al op mijn vijfde een kostuum en eigenlijk ben ik daar nooit meer mee gestopt”, zegt hij lachend. “Mijn kinderen lachen daar al eens mee, want zelfs op vakantie wil ik mooi gekleed gaan. Vandaag de dag wordt wel eens een T-shirt onder een kostuum gedragen. Ik snap dat dit misschien de nieuwe mode is, maar ik heb het daar toch heel moeilijk mee (lacht).”
Nog geen afscheid
Doorheen de 100 jaar zijn er wat renovatiewerken binnenshuis uitgevoerd, maar heel wat elementen, zoals de toonbanken en de kasten, werden behouden. “Afscheid nemen, doen we nog niet”, zegt Benoît. “Helaas eindigt ons verhaal wel wanneer wij ermee stoppen, want onze drie kinderen hebben hun eigen weg gevonden. Maar onze passie is nog te groot om de deuren nu al te sluiten.”
