Het is druk wanneer we Germaine spreken. Een elektriciteitspanne in de straat zorgde voor een donkere kerst, maar nu wacht ze op de brouwer om haar drankvoorraad aan te vullen, AB Inbev om de leidingen te komen kuisen, en ze moet naar de bank om te zorgen dat klanten digitaal kunnen blijven betalen. Kortom: Inn ’t Joor 1 is niet gesloten.
LEES OOK. Germaine stopt na 50 jaar met kleinste café van Leuven
“Een jaar geleden had ik het echt gehad. De zoveelste dure factuur van Sabam was er te veel aan. Ik was vastbesloten om de deuren te sluiten zodra de laatste vaten leeg waren”, zegt Germaine. Maar die dag kwam, en passeerde. Met nieuwe vaten. “Er kwam veel reactie toen ik vorig jaar aankondigde te stoppen. Zelfs nu vragen ze het nog. ‘Je gaat toch niet stoppen hé?’ Mijn notarissen zeiden recent nog: ‘Als je stopt, moeten we zes maanden later naar je begrafenis’. Ze hebben gelijk. Het is het café dat me rechthoudt.”
29 december 1972. Dat was de eerste dag dat Inn ’t Joor 1 opende. “Ik heb drie dagen open gehouden. Dat was plezant, ge moest ‘stoempen’ om binnen te raken”, zegt Germaine. Het café vierde vorige week dus zijn 51ste verjaardag. “Als de deur open gaat, hoor ik direct wie er binnenkomt. We zijn meteen iets aan ’t drinken, een babbelke aan het doen. Het zijn allemaal vrienden. En of ik nu ‘op een ander’ iets ga drinken of hier, dat is hetzelfde. Dus waarom zou ik stoppen? Wat moet ik anders doen? Mijn man is in maart tien jaar gestorven.”
Al gaat het ook niet allemaal zonder slag of stoot. Binnen een maand wordt Germaine 81 jaar, en dat is een zeer gezegende leeftijd om nog steeds open te doen. Vier dagen per week openen, is meer dan genoeg. “En als er een mooie film op tv is, dan kijk ik die eerst. Deze week zijn er veel leuke: Home Alone en La Grand Vadrouille. Dus dan doe ik pas open tegen 22 uur. En dan zie ik wel hoe de nacht loopt. Vaak is het nog 5.30 uur tegen dat de laatsten weg zijn”, aldus Germaine.
Gin-tonic
“Ik heb niet meer de fitheid van vroeger. Het gaat wat moeilijker. Maar ik denk daar niet echt over na. Ik heb ook een tumor gehad. De dokter zegt dat ik ervan af ben. Maar waar ben ik vanaf? Het gaf me niet veel last. Elke dag gin-tonics. Dat is de remedie. Medicatie neem ik niet. Elke dag een kalktablet, dat doe ik al jaren. Maar verder niets.”
Recent werd Germaine ook in de bloemetjes gezet door de Academie van ’t Leives Dialect. “Ik weet niet wat ik moet doen om te zorgen dat jullie me allemaal niet meer weten wonen”, lacht ze. “Maar zolang ik kan, blijf ik openen en is iedereen welkom. Ik werk al van mijn veertien jaar. Ik zit daar niet mee in. Ik doe door tot ik erbij neerval.”
