Meer dan 100 jaar geleden telden dorpskernen traditioneel tientallen cafés. Heel veel mensen stelden hun huis open om er samen een pintje te drinken. Dit was ook het geval in Werchter, dat bij het begin van vorige eeuw naar verluidt een 70-tal cafés telde. Vaak zonder een naam, omdat er zoveel waren. Een van hen behoorde toe aan Felix Pashuyzen. In 1900 bouwde hij de woning met café, om ze nadien achtereenvolgens na te laten aan zijn dochter Leontine, die het op haar beurt doorgaf aan haar dochter Elizabeth De Vadder, waarna haar dochter Sonia Vissenaeken het weer overnam.
Intussen, meer bepaald in 1935, kreeg het café de naam De Zavelbank. En daar was een heel speciale reden voor, vertelt Chiel Mattheus, die het café vanaf 1 augustus in de vijfde generatie zal uitbaten. “De ring rond Werchter werd toen aangelegd”, vertelt hij over zijn persoonlijke geschiedenis. “Achter het café ligt een vijver, daar werd zand voor die ring gehaald.”
Onzeker bestaan
De opsomming van de vorige uitbaters maakt meteen duidelijk dat hij de eerste mannelijke opvolger van Felix zal zijn om het café uit te baten. Een beslissing die ook niet in de sterren stond geschreven. “Mijn zus was niet geïnteresseerd”, vertelt hij. “En zelf had ik mij ook nooit als cafébaas gezien.” Dit veranderde toen duidelijk werd dat de gezondheidstoestand van zijn moeder het niet langer toeliet om in het café te staan en de openingsuren steeds vaker werden ingekort.
“Ik kon mij niet voorstellen dat ons familieverhaal hier zou stoppen”, bekent hij. “Ik vreesde dat ik het mijn leven lang zou beklaagd hebben als ik de stap niet zou gezet hebben.” Druk van zijn ouders was er zeker niet. “Integendeel zelfs”, geeft hij toe. “Er komt bij het houden van een café immers veel meer kijken dan alleen een pintje serveren. Er is de vele administratie en de onzekerheid van een bestaan als zelfstandige.”
Bruin café
Toch weet hij dat hij zeker kan rekenen op de vele vaste klanten, waarvoor hij zelf ook een vaste waarde is. “Ik heb hier mijn jeugd doorgebracht”, vertelt hij. “Dit is mijn thuis.” Na de nodige verbouwingen aan de meer dan honderd jaar oude woning, zal hij er in de toekomst ook samen met partner Karen De Ceuster en dochtertje Marie zijn intrek nemen.
Maar aan het café zelf wil hij, op een opfrissing na, niet te veel veranderen. “Dit is altijd een bruin café geweest en moet het ook blijven”, besluit hij. “Mensen moeten hier gezellig iets kunnen komen drinken, zoals dat honderd jaar geleden ook al het geval was.” Of hij de laatste generatie zal zijn, dat blijft nog een vraagteken. “Mijn dochter mag het zeker overnemen”, aldus nog Chiel. “Maar alleen als ze dat echt graag wil.”
