Ketelbaas Ruben verdiende zijn strepen als student bij café Den Hosp in Heist-centrum. Later werkte hij drieënhalf jaar vast in Staminee De Living. “Na mijn shiften kwam ik al geregeld in De Oude Ketel”, vertelt hij. “De toenmalige cafébaas vroeg me na ettelijke pinten of ik interesse had om de zaak van hem over te nemen. Ik zei daar volmondig ja op. Een dag later herinnerde ik me dat nog. Ik bleef het een goed idee vinden, dus ging ik ermee door.”
In het begin runde Ruben de zaak nog samen met Lukas De Ryck, die inmiddels de overstap maakte naar café De Kosmonaut aan Heist-station. De laatste jaren beheerde hij de zaak alleen. “Natuurlijk hou ik heel wat mooie herinneringen en anekdotes over aan mijn tijd in De Ketel”, zegt hij. “Wat me altijd zal bijblijven, zijn de legendarische maandagochtenden na de braderij. Je bent dan kapot gewerkt na een zwaar weekend, maar tegelijk amuseer je jezelf rot. Ook de optredens en de spontane feestjes in het café zullen me altijd bijblijven.”
Leeftijd
Ondanks de mooie momenten vindt Ruben het toch tijd voor een nieuwe uitdaging. “Ik word dit jaar 30”, zegt hij. “Toen ik eraan begon, was ik nog maar 23 en recupereerde ik nog wat sneller. Tegenwoordig ben ik best onder de voet na een shift op vrijdag- of zaterdagnacht. Dat wordt er met de jaren niet beter op. Wat ik hierna ga doen, weet ik nog niet, maar het zal even iets totaal anders zijn. Ongetwijfeld beland ik in de toekomst wel opnieuw ergens achter een toog. Ik kan de horeca niet kan missen, maar voor even is het goed geweest.”
De cafébaas hoopt de zaak over te laten voor de Heistse braderij, die jaarlijks tijdens het laatste weekend van juni plaatsvindt. “Dat zou ideaal zijn”, zegt hij. “Ik heb nu dertien jaar tijdens dat weekend gewerkt. Het zou zwaar zijn om dat er dit jaar nog eens bij te nemen, maar als het zo is, dan vliegen we er nog eens in. Ik doe voort tot ik een overnemer vind.”
Weinig veranderingen
Doorheen de jaren heeft het café tal van bazen gehad, maar een donkere kroeg is het altijd gebleven. “Ik heb er wat discolichten gehangen en we hebben eens wat zwarte verf tegen de muren gesmeten, maar grote veranderingen zijn er nooit gebeurd”, zegt Ruben. “Hoe meer je aan het café verandert, hoe sneller het volgens mij zijn charme verliest.”
De vaste Ketelklanten vinden het jammer dat Ruben stopt. “Zij die me wat beter kennen, zagen het misschien al wel wat aankomen”, zegt hij. “Iedereen wenst me in elk geval wel succes toe. Ik hoop dat de sfeer in de toekomst behouden blijft. Hopelijk valt er dus iemand uit de bus die het café verderzet zonder er te veel te veranderen.”
Intussen heeft Ruben al enkele mails van geïnteresseerden ontvangen. “Concrete gesprekken zijn er nog niet geweest”, zegt hij. “Dat zal waarschijnlijk iets voor deze of volgende week worden. Als er nog geïnteresseerden zijn, kunnen ze zich steeds melden via mail.”
