De harde bakkersstiel kregen ze mee van thuis, waar niet alleen de ouders maar ook de grootouders de kunst van het perfecte brood al in de vingers hadden.
Oudste broer Michaël draaide al snel mee in de ouderlijke bakkerij, maar Jonas koos een heel ander pad. Als automechanieker prutste hij liever met motoren dan met koffiekoeken.
Maar toen een bakkerij in Essene leeg kwam te staan, zagen de broers onmiddellijk het potentieel. “Een dorp zonder warme bakker, dat klopt toch niet?”, zegt jongste broer Jonas. “Er was hier vroeger ook een bakkerij, maar die is vorig jaar gesloten. Sindsdien zit het dorp zonder bakkerij. We wisten dus dat we hier een meerwaarde konden creëren.”
En net daarom zijn de broers ervan overtuigd dat zij een berekend risico namen. “We zijn onmiddellijk overrompeld. We hadden echt niet verwacht dat het zo snel zo druk zou worden. Het sterkt ons in de overtuiging dat er dus wel een nood was”, zegt Jonas.
Crisis
Beperkte openingsuren om energie te besparen, zien de broers niet zitten. Met een verkoopster in de winkel en nog een bakkersgast in het atelier is het onmiddellijk een hele onderneming.
“Uiteraard blijft de crisis mee in ons achterhoofd spelen. Op onze energierekening hebben we momenteel nog geen zicht. Maar over elke beslissing wordt nagedacht. De ovens zo kort mogelijk laten draaien, geen verwarming laten draaien, de lichten doven als het kan. Iedereen zal daar vandaag wel wat slimmer mee omgaan.”
