Zo werd Noel met een smoes meegelokt naar Gent, waar hij in café De Turk aan het stadhuis plotseling bezoek kreeg van plaatsvervangend gouverneur Stephanie D’Hose. Zij had een oorkonde en trofee mee voor de Gaverse patron naar aanleiding van zijn jubileum.
Daarna ging het richting Gavere, waar familie en klanten zich verstopten in zijn café en de nietsvermoedende Noel verrasten toen hij de deur van zijn Kleinen Breughel opentrok. Een delegatie van de Gaverse fanfare Sint-Cecilia maakte de overrompeling compleet.
“Ik kom hier wekelijks al sinds 1979”, vertelt klant Patrick. “Dit is nog een van de laatste gezellige volkscafés in Gavere waar iedereen iedereen kent. Noel is ook altijd gedreven en goed gehumeurd. Hij is puur natuur en heeft geen pretenties en dat siert hem.”
“Noel is een fenomeen, ik heb heel veel respect voor hem”, aldus Robert, die in het café al jaren op zondagvoormiddag een kaartje komt leggen. “Hij doet alles nog zelf: de was en de plas, eten koken, zijn café schoonmaken en zijn tuin onderhouden. Iedereen is hier welkom en daarbij wordt niet gekeken naar een politieke kleur.”
Late uurtjes
“Na het overlijden van mijn grootmoeder namen mijn ouders, Noel Van Malderghem en Rita Van Caeneghem, het café over in augustus 1964”, vertelt dochter Noella. “Terwijl ons papa aan de slag ging als grondwerker bij de firma De Beukelare, deed ons mama het café. ‘s Avonds na zijn werk en in het weekend kwam hij helpen. Er waren verschillende clubs, waaronder eentje van handboogschieting op de liggende wip, maar ook een kaarters- en biljartclub. Vroeger was het soms tot in de late uurtjes en zowel tijdens de week als in de weekends werd wel eens een dansje gedaan. Vijf frank in de jukebox en hup, ze waren vertrokken.”
“Ik heb het altijd graag gedaan, maar mocht het niet meer lukken, dan zal de brouwer het café waarschijnlijk afbreken en er iets anders opzetten. Maar ik doe verder zo lang ik gezond ben”
Noel Van Malderghem
“Het was een bruin volkscafé waar alles mocht en kon, waar iedereen zich thuis voelde en waar er altijd plaats was voor een fijne babbel bij een fris pintje. Jaarlijks werd ook een reis georganiseerd door de spaarkas naar onder andere de Moezel in Duitsland”, weet Noella.
Tot de laatste adem
In 2001 kreeg de familie een klap te verwerken door het overlijden van Rita. “Ons papa was juist met vervroegd pensioen dus moesten we een oplossing zoeken. Hij deed toen toch verder, samen met mij nadat ik in bijberoep het café overnam. Tot op de dag van vandaag baat ons papa nog steeds het café uit met zijn zoon Eddy en schoondochter Nathalie”, vertelt dochter Noella. “Nog altijd zijn er veel clubs, waaronder een supportersclub van KAA Gent en de wielertoeristenclub De Salamanders. Het café is niet echt veranderd in die 60 jaar: de trouwe klanten houden papa nog op de been met een gezellige babbel. Ook al is hij op 11 augustus 88 jaar geworden, hij zal tot zijn laatste adem achter zijn toogje staan. Die geeft niet op en zou niet kunnen leven zonder zijn dagelijkse klanten.”
“Ik heb een heel leutige dag gehad”, zei Noel zaterdagavond, omringd door familie en vrienden. “Ik heb het altijd graag gedaan, maar mocht het niet meer lukken, dan zal de brouwer het café waarschijnlijk afbreken en er iets anders opzetten. Maar ik doe verder zo lang ik goed ben.”
