Dertig jaar, het is vandaag de dag niet niks in de ondernemerswereld en het mag gevierd worden. Een gezellige ochtend was het natuurlijk in de drukbevolkte slagerij: met een hapje en een drankje en bloemen die (in de andere richting) over de toog gingen, maar ook met Erik De Waele en Mia van het Moleneinde. Het sympathieke koppel legde anderhalf jaar geleden het slagersmes neer – hun pand wordt momenteel verbouwd voor een praktijk voor hun dochter – maar gaf een stukje van het ambacht mee aan Stefan en Laure, die sinds dan ook de befaamde droge worsten van Poeske verkopen. Wie droge worst bestelt, krijgt prompt de vraag van de verkoopster: “van Stefan of van Poeske?”
Vandaag kwamen Erik en Mia als eregasten hun worst en alles uit de toog mee verkopen. “Of we het nog graag doen? Ik sta hier te trillen op mijn benen”, vertelt Mia. “Het werk is natuurlijk hetzelfde, maar het is kijken naar wat waar ligt in de toog, het kassasysteem is anders. Dus het is wel even zoeken. En we zien natuurlijk veel oude bekenden terug.” In een echt zwart gat zijn ze niet gevallen, “maar het is wel naar structuur zoeken in een nieuw leven”, klinkt het. Hetzelfde bij Erik, die vandaag bij Stefan en Laure aan het vers vlees staat, waar vakkundig moet gesneden en gekapt worden. “Ah, hoe is’t? Eigenlijk nog niet zo lang geleden dat ik je gezien heb hé”, begroet hij een volgende klant. Een blij weerzien voor en achter de toog dus.
Stefan De Clercq had ooit twee ambities: slager en brandweerman worden en het lukte hem alle twee, in de oude meubelwinkel in de Koning-Albertlaan, die later werd verbouwd waarbij de burelen en de woongelegenheid op de eerste verdieping kwamen. Met kip aan ’t spit, maar niet voor lang, want een net iets te grote steekvlam maakte daar een eind aan. Ja, ook voor een brandweerman moet het veilig blijven. Met de introductie van dochter Laure in de zaak werd meer en meer de kaart van kant-en-klare gerechten en ambachtelijke bereidingen gekozen. Daar had haar tv-passage in Mijn Pop-up Restaurant bij Sergio Herman veel mee te maken.
Het interieur is mee-geëvolueerd met de tijd: van het klassieke bordeaux naar beige en nu naar zwart en stijlvol hout. En een verdubbeling van de oppervlakte van de slagerij. Bij Laure zat het in de genen om Stefan op te volgen. Na een zware periode met gezondheidsproblemen waaien er nu nog meer frisse ideeën en plannen door de winkel en het atelier. Voor wie Stefan niet zo goed kent, op de toog prijkte vandaag een rake typering: Een strenge, rechtvaardige, punctuele, onverbiddelijke, zeer hygiënische, ambitieuze, verantwoordelijke, delegerende, puntjes op de i-zettende, doorzettende, controlerende, en perfectionistische chef. Met als uitsmijter “…die op laattijdige bestellingen nooit nee kan zeggen.” Laat dat laatste u vooral niet inspireren voor de feestdagen die eraan komen.
