Enkele maanden geleden verzorgde Sander Bossaert nog de marketing en communicatie voor een voedingslab in Zwijnaarde. Donderdagavond opende hij vol trots de deuren van zijn eigen café, Bar à l’aise, in Verlorenkost. “Ik heb altijd al een café gewild, maar wanneer ik oud en wijs was, om uit te bollen”, vertelt de dertiger. “Tot ik vorig jaar enkele klappen kreeg op persoonlijk vlak.”
Bossaert besloot te stoppen met zijn job en enkele maanden tijd te nemen om weer op zijn plooi te komen. Op de eerste dag dat hij thuis zat, zag hij echter het bericht dat Bar Belien op zoek was naar een overnemer. “Het voelde goed om de stap nu al te zetten. Ik was er nog nooit geweest maar zodra ik hier binnenkwam, was ik verliefd.” (lees verder onder de foto)
Bossaert behield de kenmerkende toog van Bar Belien, net als de oude kachel en het terras, maar zorgde toch voor een opfrissing. De vloer werd volledig opgeschuurd en vernist. “Die had wat liefde nodig”, zegt Bossaert lachend. Jana Roos tekende een wijnrank boven de kachel, een referentie naar de naam van het café. “Ik wil de sfeer van Zuid-Frankrijk naar boven brengen. Het draait hier vooral om genieten.”
Volledig anders dan het vorige café is de kaart. Bossaert drinkt zelf amper alcohol en gaat daarom zelden op café. “De kaart is vaak teleurstellend en daar wilde ik verandering in brengen”, klinkt het. “Je kan hier evengoed bier en wijn drinken, maar ook non-alcoholische drankjes die de moeite zijn om je zetel voor uit te komen.”
Zo zijn er mocktails met Opius, thee van São Paulo, chocolademelk met druppels van Holy Cow en verse vruchtensappen zoals appel-gember, wortel-rode biet en pompelmoes-wortel-sinaasappel. (lees verder onder de foto)
“Puur, zonder toegevoegde suikers”, zegt Bossaert trots. “Ik maak het allemaal zelf met mijn slow press juicer. Die is traag, maar het sap blijft er mooi uitzien en de vezels komen mee. De sappen zijn dus lekker, maar ook voedzaam, en met de pulp kan ik achteraf een cake bakken.”
Nog bijzonder: bij de warme dranken krijg je een chocolaatje van Holy Cow of een koekje in de vorm van een saxofoon. “Ik speel zelf saxofoon en er zal vaak jazz door de luidsprekers gonzen”, zegt de cafébaas. “De koekjes heb ik in twee smaken besteld: gewone zandkoekjes of speculaas met de Van Eyck-kruidenmengeling.” Bossaert wilde er vooral uit springen met zijn café en daar is hij duidelijk in geslaagd.
