Robert Koelman, directeur België van Afas Software, dat ook in Oost-Vlaanderen een aantal klanten bedient, maakt zich ernstig zorgen. Niet zozeer omdat het door zijn bedrijf gesponsorde KV Mechelen er in de Jupiler Pro League voorlopig weinig van bakt, maar wel omdat hij zich elke dag meer ergert aan het enorme gebrek aan efficiëntie in ons land. Ik zie in zoveel domeinen zaken gebeuren die zo slecht georganiseerd zijn, dat ik denk dat het hoog tijd is om eens stevig aan de boom te schudden. Alleen al door op een aantal vlakken gewoon de efficiëntie op te voeren, zouden de overheid en het bedrijfsleven samen forse stappen vooruit kunnen zetten.”
Communautair gekissebis
Robert Koelman kwam negen jaar geleden in België wonen en is nog altijd onder de indruk van onze levensgenieterskunst. Maar dat neemt niet weg dat hij zich in toenemende mate begint te ergeren. “Ik vrees dat van het leven genieten zoals de Belgen dat zo goed kunnen, in het gedrang gaat komen als er niet dringend in een aantal domeinen maatregelen komen om efficiënter te werken”, legt hij uit. “Neem nu de enorm ingewikkelde staatsstructuur. Het communautaire gekissebis mag dan tegenwoordig wat minder nadrukkelijk op de voorgrond treden, dat betekent niet dat er voor ondernemers veel duidelijkheid is over welke instanties nu precies voor wat bevoegd zijn. Ondernemers die hun activiteiten in het Brusselse ontplooien worden er gewoon horendol van: voor het ene wissewasje moeten ze terecht bij de regionale overheid, voor het andere bij de federale en nog voor een andere aangelegenheid bij de provinciale instanties. Dat zou toch allemaal veel efficiënter georganiseerd kunnen worden.”
Administratie
De directeur van Afas Software heeft nog heel wat meer ergernissen. “Het is toch waanzin”, zo zucht hij, “dat ondernemers verplicht worden een kwart van hun tijd aan administratieve taken te besteden die door de overheid zijn opgelegd. Dat hele gedoe met de 36 sociale secretariaten die instaan voor de uitbetaling van de lonen, daar krijg ik echt het heen en weer van. Nogmaals, ik wil niet zeggen dat het in Nederland allemaal beter is, maar op zijn minst, gebeurt de uitbetaling van de lonen in mijn vaderland gewoon rechtstreeks door de werkgevers en komt daar niet al die handling bij kijken, die hier de kosten nodeloos opdrijft. Die handling is er trouwens ook voor de maaltijdcheques. Zorg toch gewoon dat je die niet nodig hebt om een wat hoger nettoloon te betalen. De fiscale druk is in België zo versmachtend hoog dat ik verwacht dat het aantal faillissementen, dat de jongste maanden aan het dalen was, weer een vlucht zal nemen. Het is toch niet normaal dat het ontwijken van zoveel mogelijk belastingen de volkssport nummer één is. Dan ben je toch echt niet meer veraf van Italiaanse en Griekse toestanden? Iedereen wijst altijd naar de Scandinavische landen als modellanden, en daar moeten bedrijven en burgers ook veel belastingen betalen, maar ze zien er ook duidelijk wat ze ervoor terugkrijgen.”
Bedrijfswagens
Ook over de bedrijfswagens heeft Robert Koelman een uitgesproken mening. “Kijk”, zegt hij, “eigenlijk zijn die bedrijfswagens zowat het enige middel dat ondernemers nog hebben om het nettoloon van hun medewerkers wat omhoog te krikken, zonder dat het hen zelf verschrikkelijk veel geld kost. Dat heeft ook weer te maken met de enorme fiscale druk in dit land. Maar aangezien een bedrijfswagen op die manier als het ware deel uitmaakt van het standaardloon, rijden we ons gewoon elke dag meer vast in het verkeer. En kiezen voor het openbaar vervoer als alternatief is ook al niet aangewezen, want het aantal klachten over de enorm slechte manier waarop dit is georganiseerd, is schrikbarend hoog.”
Nodeloos complex
Robert Koelman maakt zich oprecht zorgen dat België aan het afglijden is. “Alles wordt hier zo nodeloos complex gemaakt”, klinkt hij moedeloos. “Bedrijven die willen meedoen aan overheidsaanbestedingen verliezen vele dagen met het lezen van de reglementering errond en moeten dan uiteindelijk het onderspit delven op prijs. De overheden zijn soms meer dan een jaar bezig met het opmaken van de lastenboeken. En dat in tijden van disruptie, waarin de eerste de beste slimme computerjongen op een paar dagen een app kan ontwikkelen die een hele sector op de helling kan zetten.”
Keuzes durven maken
Volgens Robert Koelman volstaat het om eens te kijken hoe het er in Europa momenteel aan toe gaat, om te weten welke recepten iets aan die hopeloze situatie kunnen doen. “Frankrijk is de zieke man van Europa”, geeft hij aan. “In die mate zelfs dat de vakbonden er nu gevraagd hebben om de door hen zo vaak met zo veel vuur verdedigde 35-urenwerkweek te herbekijken. Het is echt de omgekeerde wereld.” Met andere woorden: Frankrijk is niet het voorbeeld om te volgen. “Niemand zal ontkennen”, zegt Koelman, “dat Duitsland toch de locomotief en de trekker blijft in Europa. Waarom? Omdat het land op een gegeven ogenblik keuzes heeft durven maken, radicale keuzes zelfs. Dat is het voorbeeld dat België moet volgen: keuzes maken en beslissingen nemen. Niet altijd weer terugkrabbelen bij de minste oprisping van één of andere belangengroep. En de belangrijkste keuze die het land kan maken, is die voor meer efficiëntie en automatisering. Dan kan alvast de administratieve rompslomp teruggedrongen worden. Er zijn ook politieke keuzes nodig om de fiscale lasten voor de ondernemingen terug te dringen, zodat ze weer kunnen aanwerven. Er zijn in dit land nog altijd heel veel ondernemers met een sterke ondernemingsgeest. Maar als we er willen voor zorgen dat ze die gebruiken om voor de welvaart van onze kinderen en kleinkinderen te zorgen, dan is het dringend tijd om maatregelen te nemen, om radicale keuzes te maken en om volop in te zetten op automatisering, zodat we onze “brains” voor de juiste doeleinden kunnen inzetten.
