“Ik ken heel de Sleepstraat”, zegt Dirk Van Der Jeucht met een grote glimlach, omringd door spierwitte doeken en vingerhoedjes met het Gravensteen op. “Turkse Gentenaars komen hier heel vaak om cadeautjes mee te nemen naar Turkije.”
Wie denkt dat enkel omaatjes kant kopen, heeft het mis. Martine De Loof en haar man Dirk zien alle leeftijden in hun kantwinkel Duchesse op het Sint-Baafsplein. “Er zijn zeker nog oude vrouwtjes die hier komen voor neusdoeken en om hun hartje te luchten, maar negentig procent van onze klanten zijn buitenlanders”, zegt Martine
Toen ze de winkel overnam in 1990, twee jaar nadat hij werd opgestart, verkocht ze uitsluitend kantwerk. Tegen dat haar man Dirk erbij kwam in 1999, nadat hij de marine had verlaten, waren er ook wandtapijten en souvenirs bijgekomen. Op vraag van de toeristen.
“We kunnen verkopen in acht talen: het Nederlands, Frans, Duits, Engels, Spaans, Italiaans, Japans en Russisch”, zegt Dirk zonder verpinken. “Over politiek klappen we niet, maar vragen of het mag worden ingepakt, gaat vlotjes.”
De allergrootste fans van kantwerk blijken Spaanstaligen te zijn. Die gebruiken het nog altijd om hun tafels en kasten te decoreren. “Japanners zijn er ook zot van”, vertelt Martine. “Tien jaar geleden is een Japanse televisieploeg me komen interviewen. Vraag me niet voor welk programma, maar ze zijn er duidelijk gek op.”
In 2000 stond Tony Blair plots voor de deur. De toenmalige Britse premier is nooit binnengekomen, maar Dirk kon hem wel feliciteren met zijn pasgeboren baby. “Wat zeg je anders tegen Tony Blair?” Tegen toeristen daarentegen kletst de verkoper maar al te graag uit zijn nek. “Die zie je toch nooit meer terug”, grapt hij.
Of hoe Martine en Dirk hun winkel tot op vandaag met volle goesting openhouden. De beslissing om een overnemer te zoeken, viel dan ook zwaar. “Maar de rust lonkt”, zegt Martine. “We gaan door tot er een overnemer is. Daarna gaan we genieten. En nog vaak terugkeren naar Gent.”
“We hebben Gent van een mooie tot een prachtige stad zien evolueren. Het belfort was zwart toen we hier aankwamen, het NTGent pikzwart. De toeristen kwamen klagen dat Brugge mooier was, maar kijk nu. Gent is nog nooit zo mooi geweest en wij hebben het allemaal vanaf de eerste rij mogen meemaken.”
