Luc was zijn met schoenenwinkel Rapid Shoe Express ruim veertig jaar een begrip in Sint-Niklaas en wilde niet zomaar de deuren van zijn zaak op het Hendrik Heymanplein sluiten. “Heel wat klanten hebben me gesmeekt om verder te doen, ondanks met pensioengerechtigde leeftijd”, vertelt Luc.
“Mijn beroep is stilaan aan het uitsterven aangezien heel wat schoenmakers een gezegende leeftijd bereiken en er dus amper opvolging is. Ik heb lang gezocht naar een overnemer en schoof een eventuele sluiting steeds voor me uit om ook mijn klanten niet in de steek te laten, maar realiseerde me wel dat de tijd begonnen te tikken.”
Noodkreet
In februari vorig jaar slaakte Luc dan ook een noodkreet via TV Oost om alsnog potentiële overnemers warm te maken voor zijn zaak. En met succes, want enkele maanden later kwam Luc in contact met de Antwerpse schoenmaker Mike Anthonis. “Via via kreeg ik de reportage doorgestuurd en gingen Luc en ik rond de tafel zitten om een concrete overname te bespreken”, aldus Mike.
“Ik kom zelf uit een schoenmakersfamilie en had lange tijd in de schoenmakerij van mijn nonkel gewerkt. Na enkele jaren als dakwerker de kost te verdienen, begon ik de charme van de schoenmakerij steeds harder te missen. Vooral die typische geur van lijm en leder gaven mij wederom de goesting om naar mijn passie terug te keren.” (Lees verder onder de foto)
Aanstaande zaterdag is de officiële heropening van de zaak die voortaan schoenmakerij Anthonis zal heten. “Klanten kunnen hier dan wederom terecht voor de reparaties van hun schoenen, maar ook van handtassen en ik zal ook siergraveringen aanbieden”, zegt Mike. “Als Antwerpenaar ben ik benieuwd hoe het hier vertoeven zal zijn, maar de winkels op en rond het Heymanplein hebben in mijn ogen heel wat charme.”
Opvolging
Mike is zo een van de weinige schoenmakers die de ambacht nog in de vingers heeft. “Jongere mensen worden ook op geen enkele manier warm gemaakt voor het beroep”, aldus Mike. “Studenten die graag met hun handen bezig zijn zouden in hun opleiding toch ook even in aanraking moeten kunnen komen met onze ambacht, maar dat is niet meer het geval. De jeugd wordt dan ook niet getriggerd om eventueel schoenmaker te worden. Een opleiding lederwerken in het avondonderwijs kom het dichtst in de buurt, maar dat is allesbehalve hetzelfde.”
Toch lijkt ook Mike al een opvolger in de rangen te hebben. “Mijn zestienjarige zoon heeft stilaan ook de liefde voor de ambacht gevonden. Misschien neemt hij over enkele decennia de zaak wel over”, besluit Mike.
