Kiezen waar en wanneer je werkt, is een bepalende factor voor Belgische werknemers om langer te kunnen en te willen werken. ‘Flexwerk’ is niet alleen positief voor de werknemer, maar heeft onder bepaalde voorwaarden ook een positieve impact op de bedrijfsresultaten. Slechts 1 werknemer op 3 zegt echter effectief werkuren of werkplaats te kunnen kiezen, en amper 17% kan allebei kiezen. Dat blijkt uit een onderzoek van hr-dienstverlener Securex. Zowel bedrijven als werknemers kunnen baat hebben bij flexibelere werkomstandigheden.
Er wordt inmiddels al bijna twintig jaar gepraat over thuiswerk, maar de files lijken steeds langer te worden en als bedrijven zoals Yahoo plots beslissen dat medewerkers verplicht worden om opnieuw braafjes elke dag naar kantoor te komen en binnen de lijntjes te kleuren van een werkdag van 9 tot 5, dan is dat wereldnieuws. Vandaar dat hr-dienstverlener Securex het tijd vond om een onderzoek uit te voeren naar hoe het eigenlijk zit met dat nieuwe werken. Wie mag beslissen waar en wanneer hij of zij mag werken? En vooral, welke gevolgen heeft dat?
De studie leverde al bij al redelijk voorspelbare resultaten op. Zo blijkt dat de bereidheid van de werkgevers ten aanzien van tijds- en plaatsonafhankelijke werken nog altijd beperkt is: 56% van de Belgische werknemers geeft aan weinig tot geen enkele flexibiliteit te hebben in waar of wanneer hij/zij werkt. Drie op tien kunnen kiezen waar ze werken, 31% kan kiezen wanneer ze werken en slechts 17% heeft een zeg in waar én wanneer ze werken. Daarbij is het ook zo dat leidinggevenden, kaderleden, mannen en jonge werknemers meer keuzemogelijkheden hebben dan niet-leidinggevenden, arbeiders, vrowuen en 50-plussers.
Het onderzoek van Securex toont volgens Emely Theerlynck, hr research expert bij Securex ook aan dat de organisaties die flexibele werkuren aanbieden innovatiever zijn. Ze rapporteren een betere marktpositie dan hun concurrenten, maar enkel als de cultuur werknemergericht is. Ze rapporteren ook een hogere winst op voorwaarde dat er meer vrouwelijke dan mannelijke werknemers tewerkgesteld zijn. Ook organisaties die hun werknemers telewerk aanbieden, rapporteren een betere marktprestatie en zijn innovatiever. Opvallend is dat deze effecten er enkel zijn als er een hoger percentage vrouwen werkt in de organisatie. Vooral grote bedrijven merken een hogere winst als ze telewerken toelaten. Telewerken zorgt daarnaast ook voor een hogere werknemerstevredenheid. De werknemers rapporteren minder stress, minder fysieke klachten, meer plezier op het werk, meer motivatie en zijn minder geneigd om hun werkgever te verlaten.
Is de conclusie dan dat bedrijven die meer winst willen maken gewoon meer vrouwen moeten aannemen en die vrouwelijke medewerkers vrijer moeten laten kiezen waar en wanneer ze werken? “Dat is te kort door de bocht”, zegt Frederik Anseel, professor Industriële en Organisatiepsychologie UGent en titularis van de Securex-leerstoel, die ook aan het onderzoek meewerkte. “De bedrijfscultuur speelt ook een belangrijke rol. Het nieuwe werken is vooral durven loslaten. Nog te veel bedrijven gaan uit van een controlelogica, ook als ze tijds- en plaatsonafhankelijk werken toelaten. En dan krijgt de werknemer niet het gevoel dat hij zelf weer controle krijgt over zijn leven. Die controle over het eigen leven is nochtans wat werknemers nodig hebben om zich beter in hun vel te voelen en dus ook beter te presteren. Maar daar zijn we nog ver van af. En van de zogenaamde jobcrafting, waarbij ondernemingen jobs op maat van hun werknemers gaan uittekenen staan we nog verder af.”
