Het is een opvallende publicatie in het Belgisch Staatsblad. De steenrijke havenbaas Philippe Van de Vyvere richtte een nieuwe stichting op om de belangen te behartigen van zijn havenconcern, de Sea-Invest Groep en de Immo-Euro Groep. Doel is vooral de continuïteit te garanderen en het familiale karakter van de vennootschappen te beschermen. En idealiter zal zoon Pierre Van de Vyvere die taak op zich nemen.
Wat vooral frappeert, is dat tot in detail is vastgelegd hoe de jongen, nog niet eens twaalf jaar oud, stelselmatig meer betrokken zal worden bij het bedrijf. Vanaf zijn twaalfde verjaardag mag hij één maand per jaar in het bedrijf vakantiewerk doen of stage lopen. Als Pierre 16 is, mag hij aanwezig zijn op de vergaderingen van de Raad van Bestuur. Zodra hij meerderjarig is, mag hij zetelen in een van de bestuursorganen. Wanneer Pierre 23 is en zijn studies succesvol heeft afgerond, kan hij een voltijdse job krijgen binnen het familiebedrijf. Verschillende raadgevers die aangeduid werden door papa Philippe, zullen de jongeman bijstaan in het traject.
“Veel te veel familiebedrijven laten zo’n belangrijke beslissingen blauwblauw.”
Professor ondernemen Yannick Dillen
Niet onbelangrijk: het loon van Pierre zal afhangen van zijn positie en zijn studies. Wel mag hij van in het begin gebruikmaken van een bedrijfswagen van het type SUV, model Volvo XC90 of een gelijkaardig model “van een merk dat algemeen bekend staat om zijn veiligheid en minstens gelijkwaardig is van kwaliteit”.
Familiecharter
En zo ligt de opvolging van het Gentse Sea-Invest toch min of meer vast. “Zo zou het ook moeten”, zegt professor ondernemen Yannick Dillen (Vlerick). “Veel te veel familiebedrijven laten zo’n belangrijke beslissingen blauwblauw. Ze duwen de opvolgingskwestie voor zich uit en dan staan ze daar plots. Nochtans moet je daar net heel vroeg aan beginnen. Je moet toch rekenen dat zo’n opvolgingstraject toch minstens 5 jaar – maar vaker 10 jaar – in beslag neemt. Dat is dus geen beslissing die snel even gemaakt wordt.”
De professor wijst naar de West-Vlaamse familie Vyncke als schoolvoorbeeld. Broers Peter en Dieter Vyncke lieten in het verleden al optekenen dat ze een maand weg zouden kunnen zijn of doodvallen en dat het bedrijf dan nog zou blijven draaien. “Daar is de vierde generatie ondertussen aan de macht. En alhoewel ze nog lang niet pensioengerechtigd zijn, zijn er al heel duidelijke afspraken rond familiale opvolging gemaakt”, zegt Dillen.
Maar er zijn dus ook bedrijven waar de opvolging hangende blijft. Bij Soudal heeft de 83-jarige Vic Swerts nog geen opvolger aangeduid. En ook bij Colruyt Group wordt er blijvend gespeculeerd over de opvolging van Jef Colruyt – die 64 jaar – is.
“Maar het moét niet”
Alhoewel de verwachtingen voor Pierre Van de Vyvere duidelijk hooggespannen zijn, kan de jongeman alsnog weigeren. “Hij hoeft die rol niet op te nemen. In de statuten worden duidelijk momenten vastgelegd waar de opvolger de kans krijgt om het bedrijf te leren kennen. Maar het kan natuurlijk dat er geen klik is.”
Dat het toekomsttraject van het familiebedrijf vastgelegd wordt via de statuten van een nieuwe stichting die erop moet toezien is wel uitzonderlijk, weet Dillen. “Als familiebedrijven hun huiswerk maken, worden dergelijke afspraken meestal in een familiecharter gegoten. Dat charter bevat in wezen dezelfde informatie maar blijft dan binnenskamers. Door de oprichting van de Stichting wordt de toekomst van Sea-Invest publiek kenbaar. Maar dat is misschien niet zo slecht. Zo is het voor iedereen wel heel duidelijk wat er moet gebeuren.”
