Zondag organiseerden Hans en Martine een receptie om afscheid te nemen van de vaste klanten en buren. Daar hoorden uiteraard lekkere vishapjes bij, naast heel wat knuffels en cadeautjes. “Wat hebben we toch fantastische klanten”, zegt Martine.
Eigenlijk is de zaak al een jaar noodgedwongen dicht, sinds de enkeloperatie van Hans. “Ik dacht dat ik er meteen daarna weer in zou kunnen vliegen”, zegt hij. “Maar de operatie was niet helemaal gelukt en het revalideren is zwaarder dan verwacht. Ook Martine heeft een kapotte rug, schouder en pols, als gevolg van het jarenlang keihard werken. Het is jammer, zestig is jong om al met pensioen te gaan, maar het is lichamelijk te zwaar geworden.”
Daarmee eindigt een bedrijf dat al zeventig jaar geleden werd opgericht, door de grootouders van Martine. “Ze hadden zelfs drie winkels in Ledeberg”, zegt ze. “Later startten mijn ouders hier een zaak, in de Bouwmeestersstraat. Als twaalfjarig meisje hielp ik al mee, en later heb ik samen met Hans de winkel overgenomen. Hij werkte een aantal jaar als bediende en in het leger, maar al doende heeft hij van mijn papa de stiel geleerd.”
Verse tonijn
Al die jaren stond Vishandel Bulté in de wijde omgeving bekend voor zijn maatjes, verse kabeljauwsalade en zijn hoogst eigen zalmfricandon. “Vroeger gingen we zelfs om zes uur ’s morgens al open”, zegt Hans. “Veel klanten kwamen toen dagelijks een slaatje halen om later op hun werk te eten. Vroeger was het hier een drukke winkelstraat, maar helaas zijn er nu maar twee winkels meer over. Gelukkig hadden we altijd een zeer trouw cliënteel: mensen kwamen zelfs helemaal uit Kalken of nog verder.”
Terwijl we staan te praten, spreekt een voorbijgangster het koppel aan. Waar ze in de buurt nog een verse tonijn kunnen vinden om vanmiddag sushi mee te maken? Martine moet even goed nadenken. “Er zijn steeds minder viswinkels, helaas. Steeds minder jonge mensen kiezen voor de stiel. Het is dan ook keihard werken. Meestal sliepen we niet meer dan een vijftal uur per nacht. En dan is er nog de zoektocht naar goeie medewerkers: die zijn steeds moeilijker te vinden.”
Hans en Martine doen het vanaf nu dus — noodgedwongen — wat rustiger aan. Wat er met de winkel gebeurt, is nog onzeker. “Geïnteresseerden mogen zich altijd melden”, zegt Martine. “Intussen denken wij rustig na over onze toekomstplannen. Ik verdwijn trouwens niet helemaal uit de sector: ik ben voorzitter van de Federatie van Vishandelaars, en dat blijf ik tot er een opvolger opstaat.” Bijna vijftig jaar aan ervaring en ondervinding, dat mag inderdaad niet verloren gaan.
