Bij de recente faillissementen van busbouwer Van Hool in het voorjaar van 2024, en van chipmaker Belgan vorige zomer, viste hij nog achter het net. Nu hoopt Guido Dumarey met zijn The Dumarey Group – bijna 1 miljard euro omzet en circa drieduizend medewerkers – Tupperware in Aalst over te nemen.
De West-Vlaming is naar de rechtbank gestapt om verzet aan te tekenen tegen het faillissement, dat maandag officieel werd aangevraagd. Dumarey zou plannen hebben om de bedrijfsactiviteiten in Aalst voort te zetten met 180 van de 270 medewerkers.
Auto’s en plastic potjes?
Vlerick-alumnus Dumarey maakte fortuin als ‘bedrijvendokter’. Hij koopt voor een prikje failliete of bijna failliete bedrijven op, die hij vervolgens probeert te saneren. Wat werkt, behoudt hij en bouwt hij uit. Wat niet werkt, gaat er onherroepelijk uit. Het leverde hem in onder andere vakbondskringen de reputatie op van ‘lijkenpikker’. “Onterecht”, vindt hij zelf. Al ligt hij er niet echt wakker van.“Dat ik wel eens een cowboy word genoemd, deert me niet.”
Dumarey was in de running bij de overnames van Van Hool en Belgan, en dat hoeft niet te verbazen: er is een evidente link met zijn bedrijfsactiviteiten in de autosector, de grafische wereld en de elektronica. Maar plastic potjes? Zelf zegt hij op basis van zijn jarenlange ervaring met molding (in vormen gieten, red.) voldoende vertrouwd te zijn met de activiteiten van Tupperware in België.
Van Sluis naar Straatsburg
Website De Rijkste Belgen raamt het vermogen van de familie Dumarey op een slordige 705 miljoen euro, goed voor een 56ste plaats op de Belgische rijkenlijst. Al kreeg hij van thuis uit niets mee. Nadat zijn vader is doodgereden door een dronkenman, verhuist de dan 3-jarige Guido met zijn moeder naar Sluis, haar geboortedorp. Als jong broekje verhuurt hij op een weide parkeerplaatsen aan Vlamingen die er destijds hun couponnetjes gingen knippen, goedkope boter over de grens smokkelden en tersluiks een blik wierpen op de vele seksshops. De les die hij toen leerde: “Een dag geen geld verdiend is een verloren dag”. Het werd zijn levensmotto.
Vandaag woont de selfmade man op een landgoed in Sint-Martens-Latem, vanwaar hij met zijn Porsche geregeld naar Straatsburg rijdt, het epicentrum van zijn bedrijvenimperium. Daar nam hij in 2012 een met sluiting bedreigde versnellingsbakkenfabriek van General Motors over, die hij een succesvolle doorstart liet maken. Intussen runt hij er, op een terrein van 90 hectare, diverse assemblagefabrieken voor auto-onderdelen en onderzoekscentra rond motoren en aandrijvingen. Hij ontving er in 2015 zelfs ene Emmanuel Macron, toen nog economieminister onder president Hollande. “Er stond drie kwartier ingepland, hij is twee uur gebleven.”
Die overname betekende voor Dumarey overigens zelf ook een nieuwe start, nadat het in 2009 – in volle financiële crisis – flink fout was gegaan. Bij een discussie over de herstructurering bij Punch Graphix in Lier verkocht Dumarey een vakbondssecretaris enkele stevige meppen. De rechter gunde hem later ‘opschorting van straf’ omdat hij meteen zijn spijt had betuigd. Nog datzelfde jaar moest hij opkrassen als CEO van Punch International, de holding die hij in 1999 naar de beurs had gebracht en waarmee hij al die jaren tientallen bedrijven in moeilijkheden had ‘gereanimeerd’. Het was de periode waarin zelfs zijn management hem niet kon bijbenen: “Hij geeft plankgas zonder naar het dashboard te kijken”, klonk het toen.
Getuige zijn plannen met Tupperware, is de inmiddels 66-jarige Dumarey duidelijk nog niet van plan dat gaspedaal snel te lossen. Hij wil op zijn minst tot zijn 70ste voortdoen, zei hij ooit: “Een grafschrift hoef ik niet. Ze mogen mij cremeren. En mijn as uitstrooien op de parking van mijn bedrijf. Maar ik hoop wel dat het de dag nadien regent. Zodat die parking weer snel proper is.”
