“Zakenmensen of werkmensen, politici en ambtenaren, vedetten of straatartiesten, jong en minder jong. Iedereen was hier welkom”, vertelt Yvette in de nacht van vrijdag op zaterdag, tussen de vele gelukwensen door.
“Elk had zijn eigen reden. Maar ik stond er wel op dat er altijd een goede sfeer was, dat er nooit ambras kwam, dat er goed kon gelachen worden en dat er altijd positieve sfeermuziek was. Laat dat misschien mijn grote geheim van het zijn geweest”, zegt Yvette. “En vooral dat ik heel goed kon horen, zien en vooral zwijgen!”, voegt ze er met een knipoog aan toe.
Het horecaverhaal van Yvette begon al tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Om een goed café te hebben, moet je erin geboren zijn. Bij mij was dat zo.”
Haar moeder Elza Mettewie was de waardin van café De Balans op de Markt. Daar groeide Yvette op. In 1959 verhuisde het café naar de Groentenmarkt waar het als De Nieuwe Balans verderging en later tot Balance werd herdoopt. Maar in Lokeren en omgeving is de zaak veel beter gekend als ‘bij de bomme’.
“Er doen over die bijnaam heel wat wilde verhalen de ronde”, weet auteur Paul De Schepper die enkele jaren geleden het Lokerse caféleven in kaart bracht. “Maar de waarheid is dat moeder Elza haar café combineerde met haar werk in een textielfabriek waar ze spoelen moest aanleveren. Die spoelen werden ‘bommen’ genoemd. En van het een kwam het ander.”
Freddy Breck
Het aantal leuke herinneringen dat Yvette aan haar rijke caféleven heeft is niet te tellen. “Maar de jaren dat de Duitse charmezanger Freddy Breck mijn vriend was, staan hoog op het lijstje. Freddy heeft hier vele nachten mee achter de bar gestaan en tegelijk zijn hits gezongen. Dat waren schone tijden.”
Op haar laatste openingsavond was het een komen en gaan van tientallen klanten, vrienden, buren én familie. “Eigenlijk zou deze zaak nooit mogen verdwijnen. Het rustieke intieme interieur, de leuke muziek, de charme. Dit soort cafeetjes worden steeds zeldzamer”, hoorden we bij velen. Yvette knikte. “Ik begrijp het. Maar wat is mooier dan te stoppen op een hoogtepunt. Al heb ik met een aantal vaste klanten afgesproken om toch af en toe nog eens langs te komen.”
En toen deed Yvette voor de laatste keer het licht uit. Of toch niet?
