Sinds 1 april is Amjad opnieuw aan de slag bij zijn oude werkgever, Het Viskraam in Merelbeke. “Mensen dachten dat het een grapje was wanneer ik er plots weer stond”, zegt Amjad. “Ze zijn heel blij om me weer te zien. En omgekeerd. Ik zie veel oude gezichten die ik heb gemist. Wanneer ik vertrok zei de zaakvoerder me dat zijn deur altijd voor me zou blijven openstaan, en daar ben ik hem heel dankbaar voor.”
Kalme Markt
Een jaar geleden opende Amjad zijn vishandel in de voormalige slagerij Dhertoge, op de Markt in Deinze. Nieuwe klanten verwelkomde hij steeds met zijn oeverloze enthousiasme en een warme glimlach, maar toch lukte het niet om voet aan de grond te krijgen. “Ik zag nooit veel leven op de Markt”, zegt hij. “Dat had ik niet verwacht. Het was er altijd zo kalm, niet zoals in Gent. Dat maakt het moeilijk om nieuwe klanten te maken.”
“Ik vind het belangrijk om verse vis aan te bieden”, zegt Amjad. “Aan het einde van de dag moest ik er geregeld weggooien. Dat kan de bedoeling niet zijn. Daarom leek het me beter om te stoppen, zodat ik later niet in de put zit.”
Troost
Toch wil Amjad positief blijven na dit avontuur. “Ik ben heel blij dat ik het geprobeerd heb”, zegt Amjad. “Mijn vrouw troost me ook met die gedachte. Het was hard werken om zelfstandige te zijn. Elke dag was ik bezig van 7 uur tot 19 uur. Dat hou je enkel vol als je er gelukkig van wordt. Maar dat was niet zo. We wonen met negen thuis. Mijn vrouw en ik, mijn ouders, mijn kinderen en drie van mijn zeven kleinkinderen. Elke dag moesten ze me lang missen, en ik miste hen. Ik wil een goed leven hebben, en dat heb ik niet als ik zo weinig bij hen ben.”
“De papa van Jo Dhertoge, de vroegere slager, woonde boven mijn vishandel”, zegt Amjad nog. “Hij vindt het ook jammer dat ik stop. Maar de aanpassing naar Deinze was moeilijk. Al ben ik mijn klanten van hier zeker dankbaar, en ze zijn altijd welkom in Merelbeke.”
