Hij bakte 1,9 miljoen broden en 1,14 miljoen taartjes, de grote taarten niet inbegrepen. Het zijn indrukwekkende cijfertjes voor een indrukwekkende carrière van 52 jaar die Marc Van Weynsberge opbouwde. Hij begon op zijn 14de als leercontract te bakken in Gent. Op zijn 18de werd hij knecht bij Bakkerij Tack in Oosteeklo. Zeven jaar later zou hij starten met zijn eigen zaak, Edelweiss, in de Noordstraat in het Boekhoute van zijn tien jaar oudere liefde Nicole Maes.
“Ik herinner het mij nog goed. Het was de week voor kerstdag”, blikt Marc terug. “Ik heb toen nog staan huilen omdat ik niet door al mijn millefeuilles van bladerdeeg geraakte.” Maar zijn werk werd meteen gesmaakt. “Hoeveel pistolets ik gebakken heb! Het leek alsof men dat niet kende in Boekhoute. Met kerst en nieuw moest ik mijn gebak bij de buurvrouw gaan leggen omdat ik niet genoeg plaats had. De millefeuilles waren in trek. Of mijn tarte maison met soezenbeslag en amandelen, ’s zomers met aardbeien, ’s winter met krieken.” “Ik ben fan van zijn merengue”, vult Nicole aan. “En de biscuit met advocaat. De patisserie die Marc maakt, doen ze niet overal.”
Moordende weekends
Maar aan al dat lekkers komt na 41 jaar een eind. In 2018 sloeg het noodlot al keihard toe, toen Nicole een beroerte kreeg. “We hadden tot dan al die tijd samen de zaak gerund, Nicole in de winkel, ik in de bakkerij. Maar plots stond ik er helemaal alleen voor en deed ik de bakkerij én de winkel”, zegt Marc.
“Terwijl je eigenlijk met twee moet zijn. Anders gaat dat niet. De weekends zijn moordend, want ik heb nog altijd een overvolle agenda. De zaterdag is zot. Dan sta ik om 1 uur ’s morgens op, om 7 uur staan de klanten al buiten te wachten. En dan doe ik verder tot 6 uur ‘s avonds.” En dat wordt moeilijk met de gezondheid die tegenwerkt. “Dinsdag zat ik de hele dag in het ziekenhuis, een te zware druk in mijn ogen. Moet ik niet voor mijzelf naar de dokter, dan is het voor mijn vrouw.”
Bakkerij met bubbelbad
En dus is het tijd om afscheid te nemen. Op zaterdag 16 december gaat Edelweiss op pensioen, zonder overnemer. “Vijf jaar heb ik er naar gezocht, maar er is geen enkele kandidaat komen opdagen. Het zijn die uren hé: jonge gasten willen dat niet meer. De bakkerij, het atelier en het privégedeelte staan te koop voor 340.000 euro. Alles staat volledig in orde, we hebben zelfs een bubbelbad en bar. Op woensdag en zondag komt er nog een broodkraam op het dorp, maar ik ben de allerlaatste bakker hier. Het is het einde van mijn levenswerk. Maar je moet één keer stoppen. Het vroeg opstaan en de lange dagen worden lastig.”
Blijven bakken
“Nochtans, hij is al die jaren altijd op tijd opgestaan”, zegt Nicole. “Ik heb hem nooit horen klagen dat hij graag in bed zou blijven liggen.”
“Nu zal ik blij zijn dat ik eens wat meer kan uitslapen. En wat meer waterrat kan spelen en met de maten om wannekes, strandgapers of caracollen gaan. Ik kan niet stilzitten. Mijn brood ga ik nog zelf maken, en als ik goesting heb in een taartje ook. Ik blijf gewoon verder bakken. Ik doe het gewoon te graag.”
