Juwelen Richard: “Ik wil stappen vooruit blijven zetten”
Het uitstalraam van juwelen Richard in de Overwinningsstraat is tegelijkertijd stijlvol, maar toch onopvallend. De gevel straalt de klasse uit van de producten die er in de vitrine liggen. Bij Richard kan je terecht voor de verkoop en de aankoop van edelmetalen en luxueuze uurwerken. Al sinds de start van de zaak in 1956 is de winkel altijd in de Overwinningsstraat gevestigd. “Maar dit is wel de vierde locatie in deze straat”, zegt zaakvoerder David Verbruggen (56).
Zijn vader Richard Verbruggen is de oprichter van de familiezaak. “We hebben altijd juwelen en horloges verkocht. We zijn wel geëvolueerd doorheen de tijd. We doen nu vooral de aankoop en verkoop van goud en zilver en van high end tweedehands horloges zoals Rolex. We zijn ons ook steeds meer gaan richten op het internet. We verkopen horloges tot in de Verenigde Staten en Singapore. Moesten we onze webshop niet hebben, dan zouden we niet kunnen bestaan. Een goeie tien jaar geleden hebben we die ommezwaai gemaakt. We werken momenteel met vijf medewerkers en we zijn zelfs op zoek naar een zesde.”
“Ik ben nogal een gedreven ondernemer. Ik wil stappen vooruit blijven zetten. We zijn nu bezig om een aanpalend pand te verbouwen. Dat wordt een exclusieve ruimte waar klanten in alle discretie en luxe een Rolex-horloge kunnen kopen. Het nieuwe gedeelte, dat klaar zal zijn tegen eind januari 2023, zal vanop straat niet zichtbaar zijn. Er staan ook nog andere zaken op stapel, maar daar kan ik nu nog niets over zeggen.”
“Of het niet raar is dat we zo’n exclusieve horloges verkopen in Willebroek? We hebben gelukkig klanten die van overal naar hier komen omdat ze weten dat ze hier in vertrouwen kunnen kopen. We hebben 32.000 volgers op Instagram en 8.000 op Facebook”, zegt David Verbruggen.
Ook de opvolging van de zaak is al verzekerd. Er is geen derde generatie, maar met Egzon Jusufi heeft David wel al een opvolger klaar staan. Als familiezaak moet je er gewoon voor durven gaan en inventief zijn. Vooral niet blijven stilstaan en berekende risico’s nemen.”
Elektrozaak Carsau-Persiau: “Onze service is onze grootste troef”
Jannis Carsau (30) is de derde generatie in de elektrozaak Carsau-Persiau in de August Van Landeghemstraat in Willebroek. Hij staat klaar om zijn vader Dirk (63) op te volgen.
“In 1959 begon mijn grootvader met de zaak. Er was toen nog geen winkel. Dit is al de vijfde locatie binnen Willebroek. Hier zitten we sinds 1994. Momenteel zijn we vooral gespecialiseerd in groot-elektro zoals televisies, wasmachines, droogkasten en alles wat met de keuken te maken heeft.”
“Of we nog kunnen opboksen tegen de grote internetspelers? Wij doen het op een andere manier. Als je absoluut de goedkoopste wil, dan vind je je gading ongetwijfeld op het internet. Wij zorgen dat alles wat we verkopen snel wordt geïnstalleerd. We ontzorgen de klant. Ook voor herstellingen komen wij langs. Zo ben ik daarnet nog bij iemand thuis geweest om een klokje op winteruur te zetten. Dat zal je bij de internetspelers niet hebben. Zolang we die service kunnen blijven bieden, zie ik geen enkele probleem. Tijdens corona was er in onze branche zelfs een explosie van de verkoop. De grootste uitdaging? Zorgen dat we ons werk gedaan krijgen tegen het einde van de dag”, besluit Jannis Carsau.
Juwelier Jan Maes: “Bij ons koopt men in vertrouwen”
Op de hoek van het Louis Denaeyerplein en de Van Landeghemstraat vind je de juwelierszaak Jan Maes. De familiezaak is een begrip in onze regio met winkels in Mechelen, in het Waasland shoppingcenter en in Willebroek. Martine Robeyns (53) is al jaren het gezicht van de winkel in Willebroek.
“We zitten al aan de vierde generatie ondertussen. Het is overgrootvader Maes die meer dan een eeuw geleden de zaak startte in de Stationsstraat in Willebroek. Er was toen nog geen winkel, alles gebeurde vanuit een gesloten huis. Daarna zijn ze ook met een winkel begonnen aan het station om later te verhuizen naar deze plek in het centrum van Willebroek. Grootvader Jan Maes en zijn dochter An Maes zijn dan met een winkel in het Waasland shoppingcenter begonnen. Hun zoon – en mijn ex-man – die ook Jan Maes heet, heeft de winkel hier in Willebroek overgenomen. Ik ben hier ondertussen al dertig jaar, terwijl Jan met onze kinderen Julie en … Jan, de winkel aan de Bruul in Mechelen openhoudt. Julie en Jan zijn al de vijfde generatie.”
Volgens Martine is de grootste uitdaging van familiezaken het opboksen tegen de grote internetwinkels. “In onze branche is vertrouwen heel belangrijk. We hebben vaak klanten die naar de juweliers in Antwerpen aan het station geweest zijn, maar daar toch niet durven kopen omdat ze de verkopers niet kennen en dus niet helemaal vertrouwen. Hier kunnen ze wel in vertrouwen kopen en bovendien kunnen ze hier een babbeltje maken. Daardoor hebben we ook een zeer trouw klantenbestand. Persoonlijk ga ik trouwens ook zo veel mogelijk bij lokale handelaars kopen. Jammer genoeg zijn er steeds meer die stoppen. Deze maand het Willebroeks Poelierke, volgende maand Opel Bredael en na nieuwjaar beenhouwerij Hens. Dat is spijtig.”
Carla Womens Wear: “Klanten in de watten leggen”
Tanja De Smedt van Carla womens wear nam de boetiek van haar moeder Carla over. Die startte de zaak in de August Van Landeghemstraat in 1963 samen met haar man Julien De Smedt.
“Ik heb eerst nog met mijn moeder samengewerkt, maar ondertussen ben ik al dertig jaar zaakvoerder. Toen ik in de zaak kwam, ben ik met jongere collecties beginnen werken. Mijn moeder werd samen met haar klanten oud en oudere dames kopen nu eenmaal minder kleding. Door modernere collecties te verkopen, hebben we die situatie weer recht kunnen trekken.”
“Ondertussen hebben we ook een webshop waar we onze kleding verkopen. Op die manier kunnen we toch enigszins opboksen tegen de Zalando’s van deze wereld. Maar service blijft onze grootste troef. Ik probeer klanten te helpen om hun kleding te kiezen. Ik kan hen met alles helpen, behalve met schoenen. Ik ben iemand die eerlijk is tegen klanten. Als het niet goed is, zeg ik het ook. Ik denk dat mensen dat appreciëren.”
Opvolging heeft Tanja niet. “Als ik later geen overnemer vind, dan is het gedaan. Maar zolang mijn gezondheid het toelaat, ga ik natuurlijk voort.”
