De Dood Leeft! is geen beurs in de klassieke zin van het woord. Er zijn natuurlijk standen waar ondernemers uit de uitvaartsector hun product of dienst zichtbaar maken, maar het is meer dan dat, vertelt initiatiefneemster Veerle Vanassche. “We willen inspiratie en informatie geven rond afscheid en rouw. Dat doen we enerzijds door de laten zien wat de sector allemaal te bieden heeft, want dat gaat veel verder dan de traditionele paden. De laatste jaren waait er een vernieuwende wind door de sector, en dat willen we ook laten zien. Langs de andere kant zijn er ook lezingen, workshops en beleefmomenten, met keramisten, rouwconsulenten, creatieve therapeuten, ontwerpers van troostartikelen, schrijvers, noem maar op.”
Het beleefweekend biedt ook een kans aan al die verschillende zorgende ondernemers om elkaar te ontmoeten en contacten te leggen. “Iedere ondernemer heeft zijn eigenheid, ik vind het belangrijk om hen met elkaar in verbinding te brengen. Zo kunnen er samenwerkingen ontstaan die de maatschappij alleen maar ten goede komen. Er is zoveel schoonheid in deze sector en dat wil ik graag laten zien.”
Moeilijke onderwerpen bespreekbaar maken
In het verlengde van het beleefweekend maakt Veerle ook een podcast om het onderwerp van rouwen bespreekbaar te maken en het ruime aanbod in de uitvaartsector in de kijker te zetten. “Door de podcast kan ik mensen ook op een andere, toegankelijkere manier bereiken”, legt ze uit. “Het is geen podcast op de beurs te promoten, maar om het onderwerp van rouwen en afscheid dichterbij mensen te brengen. Dat doen we ook door de professionals uit de sector aan het woord te laten. Op termijn gaan we de podcast ook uitbreiden, door gesprekken te voeren met experts en plaats te maken voor persoonlijke verhalen van rouwenden.”
Ook op de werkvloer en binnen bedrijven moet het taboe rond rouw en afscheid verdwijnen, vindt Veerle. “Na een overlijden krijgt een werknemer vaak maar vijf dagen om te rouwen, maar rouw is niet te vatten in vijf dagen. Rouw kan je altijd overvallen, ook op de werkvloer. We willen ook directieleden of HR-afdelingen informatie en handvaten bieden om hiermee om te gaan. Het zou mooi zijn als bedrijven ergens een plek konden creëren waar mensen even tot zichzelf kunnen komen, maar het belangrijkste is dat rouw erkend wordt. Ook op de werkvloer.”
“Naar aanleiding van de beurs, werd ik gecontacteerd door een bedrijf dat een inspiratie dag rond rouw wilde organiseren. Dat vind ik prachtig! Zo’n dag is zo waardevol, het kan handvaten bieden aan collega’s en directie. Er wordt vaak gedacht “Als we niks zeggen, gaat het vanzelf wel over”. Dat is niet waar he. Erover praten en erkenning geven als rouw iemand overvalt, dat is wat we moeten doen. Als een collega met tranen in zijn ogen aan de koffiemachine staat, moeten we troost bieden, een hand op de schouder die zegt “Het is oké”. Alles behalve de situatie negeren.”
Mentor voor zorgende ondernemers
Met De Dood Leeft biedt Veerle ook ondersteuning aan zorgende professionals. Als mentor zet ze zich in voor de ‘dromers’, ‘starters’ en ‘doeners’ in de uitvaartsector. “De dromers dat zijn de starters, mensen die iets willen doen in de sector en hun weg nog zoeken met de ervaring en bagage die ze hebben”, legt ze uit. “Starters zetten hun eerste stappen en doeners zijn mensen die al aanwezig zijn in de sector en hun aanbod willen fine tunen”
“Het gaat om erg verschillende mensen, met uiteenlopende talenten en expertise. Daarom is er geen één goede aanpak. Ik ga met hen in gesprek, focus op hun authenticiteit. Elke persoon is uniek, elk traject is uniek. In de uitvaartsector is het belangrijk om authentiek te zijn en je op een authentieke manier zichtbaar te maken zodat mensen meteen kunnen zien en voelen wie je bent en op welke manier je hen omringt.”
“Ik voelde dat ik iets moest doen”
Haar mentorschap voert ze uit vanuit haar eigen ervaring met het ondernemerschap in de sector. Want tijdens corona heeft Veerle zelf haar eerste stap in de uitvaartwereld gezet. Daarvoor was ze actief in de B2B-evenementensector. “Dat was een van de zwaarst getroffen sectoren tijdens de coronacrisis. Alles viel ineens stil. Op een bepaalde manier ben ik toen zelf ook een fase van rouw doorgegaan. Toen brak er een moment aan om na te denken en me bewuster te worden van de manier waarop ik mijn leven leefde.”
“Het was en is niet vanzelfsprekend. Er hangt nog steeds een taboe rond het onderwerp. We praten er niet graag over en we kijken er niet graag naar. Dat maakt het ook heel moeilijk om het initiatief zichtbaar te maken. Rond Allerheiligen wordt er vaak meer aandacht gegeven aan deze onderwerpen, maar naar mijn mening moet er elke dag ruimte voor zijn.”
Veerle Vanassche – De Dood Leeft
“Ik realiseerde me dat ik in de eventsector zat omdat ik het fijn vond om mensen te ontzorgen en te helpen, maar ik was op zoek naar meer zingeving. Ik hou van persoonlijke contacten en verbindingen en dat kwam samen met mijn werkervaring in de functie van begrafenisondernemer. Ik behaalde het diploma, maar tijdens het zoeken naar een job in de sector merkte ik dat mijn persoonlijke waarden niet overeenkwamen met de meeste ondernemers uit de sector. Ik vond mijn draai niet, dus ben ik als zelfstandige begonnen waarin ik mijn eigen visie en waarden kon uitdragen. Ik heb er een jaar over gedaan om gelijkgestemden te vinden, ondernemers afscheid op een manier benaderden dat het naar mijn gevoel moet: zorgzaam, betrokken, persoonlijk en warm. Een jaar Die tijd ontbreekt vaak op momenten van afscheid… hoe kunnen mensen elkaar dan vinden wanneer de tijd dringt?
“Ik voelde in mijn hart dat ik daar iets mee moest doen. Dus ik heb zelf iets georganiseerd om die ondernemers een plek te bieden en de schoonheid binnen de afscheidssector zichtbaar te maken. Zo is De Dood Leeft ontstaan”, vertelt ze. “Het was en is niet vanzelfsprekend. Er hangt nog steeds een taboe rond het onderwerp. We praten er niet graag over en we kijken er niet graag naar. Dat maakt het ook heel moeilijk om het initiatief zichtbaar te maken. Rond Allerheiligen wordt er vaak meer aandacht gegeven aan deze onderwerpen, maar naar mijn mening moet er elke dag ruimte voor zijn.”
Na Willebroek ook Hasselt en Gent
“Het is niet makkelijk, ook omdat er financieel veel bij komt kijken, maar ik volg mijn hart. Ik praat erover, post er online over, bel mensen op. Ik contacteer ook bekende mensen om hen te informeren over het initiatief , zoals Manu Keirse, Leen Dendievel, Lieve Blancquaert en Evi Hanssen die rond deze thema’s heel open zijn en over praten en hun schouders onder het initiatief willen zetten. Ik probeer in mijn communicatie heel open te zijn, ruimte te geven voor gesprek, maar altijd op een respectvolle manier.”
Op die manier is De Dood Leeft uitgegroeid tot wat het vandaag is. Naast het jaarlijkse event in Willebroek trekt Veerle in het voorjaar van 2025 ook naar Hasselt (8-9 februari) en Gent (10-11 mei) met het beleefweekend. Het liefst van al zou ze er in elke provincie een willen organiseren. “Maar ik heb net de beslissing genomen om er drie te organiseren. Dat is al een grote stap”, besluit Veerle. “Ik hoop vooral dat het mag leven, dat mensen het leren kennen en dat het blijft bestaan voor iedereen. Voor wie het waardevol is. Zodat het onderwerp rouw en afscheid ook een volwaardige plek krijgt in de maatschappij.”
