“Begin augustus zou het dertig jaar zijn dat we de frituur uitbaten. Ik heb een koksdiploma en wilde altijd al graag een frituur”, zegt Stefan. Hun frietkot aan taverne Den Eik op de Battelsesteenweg is een begrip in de buurt. Lange tijd hebben Stefan en An hun zaak samen gerund, maar zoon Mike kwam al van jongs af een handje meehelpen. “Je kent dat, een centje bijverdienen. Vooral tijdens het weekend kwam hij ons een paar uurtjes helpen”, vertelt mama An.
Eens Mike afstudeerde, ging hij mee aan de slag in de zaak. Tot hij besliste om nog een jaartje verder te studeren. Eens hij zijn diploma’s financiën en verzekeringen en immobiliën op zak had, begon de twintiger opnieuw mee frietjes te bakken. Tot zoonlief plots klaagde over hoofdpijn. “Ik zei ‘neem een dafalgan en we doen voort’. We zijn het gewoon om hard te werken”, zegt An.
Aanhoudende hoofdpijn
Maar Mike bleef klagen over hoofdpijn. Na passages bij de huisarts en een kinesist en een bloedafname die niets verdacht opleverde, zocht An met haar zoon een neuroloog op. “Ik voelde aan dat er iets niet klopte, onze Mike is geen komediant.”
Een scan in het AZ Sint-Maarten bracht meteen aan het licht dat er iets grondig mis was. De artsen verwezen hem ogenblikkelijk door naar het UZ in Leuven. Nog dezelfde dag is hij er geopereerd. “De tumor was heel zeldzaam en ze konden hem niet meteen thuisbrengen”, zegt papa Stefan. Het was voor de familie het begin van een lange lijdensweg. Een halfjaar lag Mike in het ziekenhuis.
Noodgedwongen moesten zijn ouders hun frituur gedurende vijftien maanden sluiten. Intussen is de gezondheid van Mike stabiel. “Zijn korte geheugen wil nog niet helemaal mee en hij is snel moe, maar hij heeft wel al enorm vooruitgang geboekt”, vertelt Stefan. Om hun zoon met alle liefde te omringen, hebben hij en An beslist om hun zaak over te laten.
“We hadden het liever anders gezien. De bedoeling was dat Mike meer op de voorgrond zou treden en de frituur stelselmatig van ons zou overnemen, maar zijn gezondheid komt op de eerste plaats”, zegt Stefan. Met Cindy Van den Eynde (47), die in de buurt woont, heeft de familie een goede opvolger gevonden. “Zij is onze reddende engel”, zegt An. “Met haar zijn we er zeker van dat de zaak in goede handen is”, geeft Stefan aan.
De beste bouletten
Voor de uitbaters is Cindy een vertrouwd gezicht. “Als kind heb ik altijd in de Landweg gewoond. Ik ben hier opgegroeid. Als jong meisje kwam ik hier met mijn spaargeld stiekem een boulet kopen, de beste van Battel en omstreken!”
Toen Cindy aan het station in Sint-Katelijne-Waver een frituur kocht, kon ze rekenen op de steun van An en Stefan. “Zestien jaar geleden hebben ze mij de kans gegeven om bij hen de stiel te leren. Zo is tussen ons een vriendschap ontstaan. Onze zonen zijn ook kameraden en gingen geregeld samen naar KV kijken”, vertelt Cindy.
Haar zaak verkocht in Katelijne verkocht ze uiteindelijk aan Chinezen. “Ik had me voorgenomen om nooit nog een frituur uit te baten. Na mijn scheiding wilde ik meer bij mijn kinderen zijn en meer te genieten, maar de frietjes lieten me niet los”, legt Cindy uit.
Na een jaar viel haar oog op een zaak in Rotselaar, die ze uitbouwde tot een goeddraaiende frituur. “Ik serveer er speciale combinaties van frietjes en hamburgers en dat sloeg er in als een bom. Het is een super goede zaak”, vertelt ze. Toch heeft Cindy beslist om de zaak te verkopen. Ze heeft haar hart verpand aan de frituur van An, Stefan en Mike die ze nu overneemt. “Ik laat er veel voor achter, maar voor mij voelt dit als thuiskomen”, zegt ze.
Traditie voortzetten
Met respect voor het jarenlange werk van Stefan, An en Mike zet Cindy de uitbating voort. Dat is ook te zien in de aankleding van de zaak, die verwijst naar de familie. “Ik laat mij zeker door hen inspireren, maar met bijvoorbeeld een Julienke Joppie en een Bacon Mexicano burger wil ik er ook een stukje van mijn zaak in Rotselaar instoppen. Dat is beide zaken voorlopig kan combineren, lukt dankzij de fantastische steun die ik krijg van mijn verloofde Tim”, vertelt Cindy.