Hoewel Peter en Martine in augustus nog zullen meedraaien bij Donné, werkten ze eind juli officieel hun laatste shift af. De sleutels van de voordeur geven ze binnen enkele dagen af aan hun opvolger. “Het was een schitterende avond”, vertelt Peter twee dagen later op het terras van Donné met uitzicht op het Kerkplein. “Ongeveer 150 mensen zijn langsgekomen. Op voorhand hadden die allemaal laten weten dat ze er absoluut bij wilden zijn, ook al wisten ze niet wanneer die laatste avond exact zou vallen. We kregen applaus, staande ovaties. Bij sommigen stonden de tranen in de ogen.”
Restaurant Donné op het Kerkplein in Puurs (Puurs-Sint-Amands) krijgt een nieuwe eigenaar. — © Joris HerregodsVan hun bijna veertig jaar in de horeca, brachten Peter en Martine er 33 door in de Oude Kroon, een brasserie vlak naast Donné. “De zaal van Donné ligt eigenlijk waar vroeger het terras van de Oude Kroon lag”, legt Peter uit. “In 2017 kwam een projectontwikkelaar aankloppen met de vraag om het terras van ons over te kopen (de Oude Kroon zelf is eigendom van een brouwer red.). De koper wilde ons een nieuwe ruimte geven binnen het appartementencomplex dat hij er zou bouwen. Ons contract met de brouwer liep toevallig net ten einde dus kwam die kans op het juiste moment. We zeiden ‘ja’, zonder lang te twijfelen. Het hele proces verliep vlot; een maand nadat we de Oude Kroon vaarwel hadden gezegd, waren we al verhuisd naar Donné.”
© Joris HerregodsDe Oude Kroon was door de jaren heen geëvolueerd van een bruin café naar een kwalitatieve brasserie. Met Donné trokken Peter en Martine expliciet de kaart van grillrestaurant. Vaste klanten van de Oude Kroon vonden vlot hun weg van Kerkplein 3a naar 3b en vleesliefhebbers hadden er een nieuw adresje bij in Klein-Brabant.
“Onze opvolger wil de geest van Donné bewaren”, verzekert Peter. “Onze gezelligheid en vlees boven houtskool blijven het restaurant kenmerken. Dario Moyson was tien jaar lang kelner bij de Poort van Cyriel in Opdorp (Buggenhout) en heeft dus genoeg ervaring in de sector. Donné is in goede handen.”
Oude Kroon: van café naar brasserie
40 jaar overeind blijven in de woelige wateren van de horeca is een prestatie op zich ”Dat kunnen niet veel mensen zeggen”, klinkt het. En voor de 23-jarige Peter leek het een verre van leefbaar carrièrepad. “Ik was als twintiger afgestudeerd aan de hotelschool en liep een beetje verloren in het wereldje”, vertelt hij. “Mijn stages doorliep ik met tegenzin. Elke ochtend werd ik bijna ziek van de stress. Werken in de horeca was dus echt niet mijn ding.”
In de wijde omgeving vergaarde de Oude Kroon bekendheid als gezellige kroeg waar je goed en voor democratische prijzen kon tafelen. In 2017 ruilden uitbaters Peter en Martine de Oude Kroon in voor Donné. — © Wout Van Den EedeNa zijn studies ging Peter een tijdje bij het leger. “Bij thuiskomst bood er zich een kans aan. De uitbaters van mijn stamkroeg de Oude Kroon gaven er de brui aan. Ik besloot om het over te nemen.” Via een omweg ontpopte Peter zich, gesteund door zijn vrouw Martine, tot gevierd restauranthouder. De stress van weleer verdween als sneeuw voor de zon. “Want eind jaren 90 bouwden we het terras en de veranda (waar nu Donné staat, red.) aan het café, en begonnen we steeds meer in te zetten op het culinaire aanbod.”
“Bij onze collega’s van Den Amandus in Sint-Amands zag ik hoe je lekker eten kon maken boven een houtskoolvuur. Wij gingen een stapje verder met onze Zuid-Afrikaanse braai, waarin ik zelf houtskool vervaardig uit blokken hout”, legt Peter uit. Het resultaat is een typerend smaakprofiel dat klanten opnieuw en opnieuw deed terugkomen. “Maak hetzelfde stuk vlees klaar in een pan, en je krijgt iets totaal anders op je bord. En omdat ik zelf houtskool uit blokken hout maak, creëer je een mildere rooksmaak. Ook daar maak je dus het verschil. ”
Peter’s vader (rechts), intussen 90 jaar oud, kwam elke week op restaurant bij zijn zoon. Hier geniet hij van een maaltijd in de Oude Kroon. Restaurant Donné is naar hem vernoemd. — © rrIn de wijde omgeving vergaarde de Oude Kroon bekendheid als gezellige kroeg waar je goed en voor democratische prijzen kon tafelen. Iedere eerste woensdag van de maand stond er bakharing op het menu (met ajuinsaus natuurlijk) en in het weekend serveerde Peter ribeyes en andere steaks vanachter zijn braai. “Mensen vroegen zich wel eens af hoe ik dat volhield aan de hitte van het vuur. Net zoals ik alles heb geleerd: met vallen en opstaan.”
Zijn producten kocht Peter liefst bij lokale handelaars. “Ik werk niet graag met grossiers. Mijn vis ga ik halen bij vishandel Borremans in Sint-Amands, mijn betere stukken rund- en paardenvlees bij slagerij Muyshondt (in centrum Puurs, red.).” Peter en Martine sloegen er veertig jaar lang in om vast te houden aan enkele basisprincipes in een sterk veranderende sector. “Al werd dat de laatste jaren moeilijker”, zegt Peter. “Alles is duurder geworden. Bij veel restaurants, ook hier in de buurt, vind je steaks van 40 euro op het menu. Dat durf ik echt niet vragen.”
Sociaal
Tot september zie je Peter en Martine nog aan het werk in Donné. En wat daarna? “We moeten nog even werken voor we officieel op pensioen gaan, maar we gaan alle opties rustig bekijken”, zegt Peter. “Het zijn mooie jaren geweest, maar het zware werk, de lange dagen en nachten hakken er wel in. Zondag was het weer 4 uur ’s morgens vooraleer we in ons bed lagen. Wat ik wel ga missen is het sociale contact. Je hebt restauranthouders die na hun shift langs de achterdeur naar buiten glippen. Martine en ik hebben altijd tussen de mensen gestaan.”
