“Ik heb de vrouwen leren kennen omdat ze bij een gastgezin vlak bij mij verblijven”, zegt Kelber. “Ze wilden graag werken en zo zijn we met elkaar in contact gekomen. Deze job is laagdrempelig maar er blijft natuurlijk het taalprobleem. Ze volgen allemaal Nederlandse les in Lier en Heist, maar momenteel spreken ze uiteraard nog niet vloeiend de taal. Er zijn poetsboekjes in het Oekraïens aangemaakt en we kunnen ook gebruikmaken van een taalondersteundende planner. Bovendien hebben we ook een Wit-Russische poetshulp in dienst die Oekraïens spreekt en voor tolk kan spelen. Ze gaat mee bij het kennismakingsgesprek bij de klanten. We hebben aan onze klanten ook eerst gevraagd wie er open stond voor een Oekraïense huishoudhulp en de reacties vielen goed mee.”
Oksana, Olena, Halyna en Kateryne zijn in elk geval enthousiast. Tijdens het interview, dat grotendeels verloopt via Google Translate, moeten Halyna en Kateryne nog enkele administratieve zaken in orde brengen zodat vooral Oksana en Olena het woord voeren. “Samen met Olena ben ik vier dagen onderweg geweest met de trein vanuit Oekraïne”, zegt Oksana. “We zijn afkomstig uit Kryvi Rih en zijn via Lviv, Warschau en Keulen naar Brussel gereisd. Onderweg zijn we wel bang geweest, want we zagen de bommen vallen. We waren dan ook blij dat we in België aankwamen. We kenden het land alleen vanwege het voetbal (lacht), maar zijn op aanraden van een vriendin naar hier gekomen. We zijn hier heel goed ontvangen door ons gastgezin en ook het leven bevalt ons wel. We komen uit een miljoenenstad en dan is Berlaar wel veel rustiger, maar dat is niet erg. Na de oorlogsstress is dit ideaal.”
Smakelijk en alstublieft
Ook het werk bevalt hen. “De mensen waar we gaan werken zijn heel vriendelijk”, zegt Olena. “We krijgen altijd een tas koffie en ze proberen ook te praten met ons. Via Google Translate lukt dit ook wel. Nederlands is niet makkelijk, alleen het andere alfabet al. Maar we leren elke dag bij. Smakelijk en alstublieft waren de eerste woorden die we kenden, maar daar hebben we wel lang op moeten oefenen (lacht). Wat ik het plezantste aan België vind, zijn de elektrische fietsen en de fietspaden, dat vind je in Oekraïne veel minder.”
Oksana denkt dat ze nog wel een tijdje in België zal moeten blijven. “De oorlog is nog niet direct gedaan en het is nog altijd gevaarlijk in onze stad, ik heb nog veel contact met mensen ginder. België is een mooi land, we hebben met ons gastgezin al Oostende, Brussel en Antwerpen bezocht en zijn al naar een optreden in Lier geweest. Maar ik mis toch mijn thuisstad, waar ik een restaurant had. Door te werken, denk ik er niet constant meer aan, maar ik wil liefst zo snel mogelijk terugkeren.”
