Bijna 28 jaar nadat André een falende taverne omtoverde tot een goed bezochte brasserie, slaat de horecazaak een bladzijde om. Brasserie De Markgrave staat bekend om haar bourgondische porties aan democratische prijzen. Wie er nog een keer de voetjes onder de tafel wil schuiven, kan de komende maand nog binnenspringen. Reserveren is niet meer mogelijk.
“Het is mooi geweest na bijna 28 jaar De Markgrave”, zegt Boudewijn (66), die liever met zijn roepnaam André wordt aangesproken. “Ik mocht eigenlijk al zes jaar geleden met pensioen gaan. Zondag 1 september draaien we nog één, hopelijk uitverkochte, shift en dan is het gedaan.” André en Stef wilden het nieuws over het nakende einde van De Markgrave niet aan de grote klok hangen. “Maar intussen zijn alle vaste klanten wel op de hoogte, zoiets maakt natuurlijk heel snel de ronde”, pikt Stef in. “Zij vinden het allemaal spijtig.”
Het pand waar De Markgrave in gevestigd is, is in handen van brouwerij Duvel Moortgat. “Er heerste eerst wat onduidelijkheid, maar onlangs hebben ze ons laten dat we mogen zoeken naar iemand om de zaak over te nemen. De brasserie ligt namelijk in recreatiegebied, wat betekent dat afbreken en iets nieuws zetten zeer moeilijk is”, weet André. “Wij hadden eerst een totale uitverkoop van de inboedel ingepland, maar nu de brouwerij ons liet weten dat er een overnemer komt, kunnen we alles hopelijk overlaten aan de nieuwe uitbater. De uitverkoop gaat dus voorlopig niet door.”
Huisje van plezier
Het pand behelst een stukje geschiedenis aan de N17, de gewestweg die de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen verbindt. “Ik heb 20 jaar als brouwer gewerkt bij brouwerij ’t Anker in Mechelen (bekend van het bier Gouden Carolus red.)”, vertelt André. “Via via kwam ik te weten dat Duvel Moortgat op zoek was naar een uitbater voor een horecazaak in Lippelo. Zoiets uitbaten sprak mij meteen aan.”
Voor André de teugels overnam, sloegen enkele uitbaters op een rij er niet in om de boel te doen draaien. “In de jaren 70 was het pand een ‘huisje van plezier’, zoals er hier wel meer te vinden waren langs de Dendermondsesteenweg. Op de zolder vind je nog altijd matrassen en lampjes terug van die tijd.” André lukte het dus wel om van de horecazaak een succesverhaal te maken. “Zoals de sector vandaag is, zou ik er niet opnieuw aan beginnen. Alles is zo ongelooflijk duur geworden. Ik heb mijn boterham goed verdiend, maar ik ben er niet rijk van geworden.”
Amerika
André’s toekomst na De Markgrave ligt min of meer vast. “Ik ga genieten van mijn pensioen, genieten van het leven en even tot rust komen na jaren van lange dagen en hard werk.” Zoonlief Stef zint op avontuur. “Het laatste jaar en tien maanden ben ik zeven keer naar de Verenigde Staten gereisd. Zes keer heb ik in New York vertoefd, één keer in Los Angeles. Ik ben verliefd geworden op het land”, vertelt Stef. “Als ik mijn visum toegewezen krijg, zou ik graag naar daar trekken.”
